Αποστέρη/εσύ
Ο Αύγουστος εμφανίζεται μέσα απ' τη μύτη μιας καρφίτσας, ανάμεσα σε οριζόντιες μεσοτοιχίες ολόγιομη Σονάτα προβάλλει, και εμείς περνάμε την κλωστή του κατάκεντρα στο ανοιχτό του στόμα διά μέσω της πανσελήνου. Με χέρι που τρέμει και καρδιά καθημαγμένη —δεν τα αντέχει τα παραμύθια με λυπημένο τέλος— παλεύουμε να περάσουμε ευτυχείς, με ευλύγιστη μέση, μέσα από το διάτρητο κενό του.
Ελάχιστες μα όχι ακατόρθωτες
οι πιθανότητες να περάσουμε μαζί στην άλλη άκρη.
Ο Αύγουστος είναι γοργόνα:
μισός παιδική χαρά και μισός πληγωμένο γόνατο.
Μια ταχυπαλμική, αντίστροφη μέτρηση να περάσουν με αναισθητικό τα μερόνυχτα μακρυά σου και μια αδηφάγα εγκαρτέρηση, άθεη στα χαρτιά, προσεύχεται στα ξωκλήσια να προσπέσει εξαντλημένη στην σεπτεμβριανή αγκαλιά σου.
Η μυρωδιά του ελληνικού που κλέβει μαεστρικά τη δόξα από το λιβάνι, το αξεθύμαστο οινόπνευμα στα καφενεία να με συνταράζει, και όταν τυχαίνει και περνάς από το στενό —με την ευνοϊκή μεριά της ιστορίας πανάρχαιου στρατηλάτη— όλα πώς τα καθυποτάσσεις.
Οι πολισμάνικες φωνές της μάνας να προσέλθω στο οικογενειακό τραπέζι και ένα απωθημένο αντάρτικο, που αφήνει χωρίς ενοχές το φαγητό να κρυώσει, για να γεμίσει με τη ραδιενέργεια της φωνής σου το μυαλό που έχει απομένει τις μέρες που δεν σε βλέπει.
Ο Αύγουστος είναι ένα τζιτζίκι, τραγουδάει ροκ και χέβι μέταλ, δεν έχει τον θεό του αλλά αν είναι να διαλέξει φοράει την ιερουργία του Διονύσου και, αν πολύ σε αγαπήσει, κόβει το κεφάλι του και στο χαρίζει σαν τον Αη-Γιώργη. Ο Αύγουστος είναι υπόδειγμα ερωτευμένου αν τον προσέξεις.
Σελανίκ
Ανάμεσα σε άλλες γλώσσες και άλαλα χείλη ασεβών και ξένων,
κρύβεται μία νίκ|η| λειψή
που της σάπισε το τελευταίο γράμμα πριν την ώρα της
άχρωμος,
παγερός,
ανήμπορος
κατάλευκος ο Πύργος
θρήνησε από νωρίς νωρίς τον βασιλιά και τη βασίλισσα,
μια γρήγορη παρτίδα σκάκι με βέβαια κατάληξη,
σαθρά τη προφήτεψανε
τα σοφά μάτια του Αναγνωστάκη,
σύντομη η ευτυχία του Μέγα Αλέξανδρου
αλλά παντοτινή η μοναξιά των κατασφαγμένων
όσο κι αν προσπαθεί να μας ανασύνταξει με τα τραγούδια του
ο Νικ Παπάζογλου.
Σελανίκ
η πολυεθνική οθωμανική αυτοκρατορία αναδύθηκε
και εγώ από φόβο για τις άγνωστες διαθέσεις σου
χάθηκα
κάτω από τα πόδια άγνωστων κοριτσιών που αρδεύαν τον Βαρδάρη.
Συνεργεία
Σκούζουν τα αδιέξοδα
στις εθνικές ωδές
σαν βυζανιάρικα
—εγκαταλελειμμένα από μάνα—
διψούν για γάλα
κι εμείς νομίζουμε ότι μας πρόδωσαν τα υγρά στα φρένα
