ΤΗΛΕ-ΦΟΝΙΚΕΣ ΦΑΡΣΕΣ
— Έλα, Δράγιο,
είναι η γιαγιά μου πάλι άρρωστη.
Έλα να τη γιατρέψεις.
Έλα, σου λέω, γρήγορα!
— Ο κύριος Δράγιος δεν ζει πια.
— Με συγχωρείτε.
Μάλλον ξύπνησα σε όνειρο
του ’97.
Τώρα θα πάρω ένα τηλέφωνο τον θείο μου
για να του πω πως τάχα πέθανε η θεία από καρδιά
σε μια συζήτηση έντονη
με δυνατά κουτσομπολιά.
Κι όταν θα καταλάβει ότι του λέω ψέματα
να πει:
— Βρε άτιμο, παμπόνηρο,
τι διάολος είσαι συ, βρε σατανά;
Μετά θα πάρω ένα τηλέφωνο τη θεία μου
για να της πω πως τάχα πέθανε ο θείος ξαφνικά
καθώς κατέβαινε αγέρωχος
με φόρα τα σκαλιά.
Κι όταν θα καταλάβει ότι της λέω ψέματα
να πει:
— Μωρή ψευτρού, έτσι και σε πετύχω...
Πρώτα θα σου μαυρίσω τα πλευρά!
Μετά θα σου βαρέσω δυο φιλάκια σβουρηχτά!
Ν’ αρχίσω τα χαχανητά
να κλείσω το τηλέφωνο
να τρέξω ν’ αγκαλιάσω
τη μαμά και τον μπαμπά.
