Στον Μ. Τ. , για το αιώνιό του
———————————————
Ερεύνα τούς θησαυρούς των κλασικών / όπου μορφή και περιεχόμενο γεννιούνται.
Wen Fu του Lu Chi, μετάφραση Συμεών, εκδ. Αγρα 2003
———————————————
Κατάλογοι 33-37
Κατάλογοι, 33
Ο κόσμος
είναι ένας
Άρχισε
το τραγούδι σου σβησμένο
στόμα Διαγράφεται
η αχάρακτη εγγραφή
Οι άγραφες λέξεις
καλούνται
απ’ την γραπτή τους γέννηση
Ο κόσμος να φανεί
αυτό που είναι
Στόμα που τώρα έχει ανθίσει
Η μουσική
ορθώνεται
μέσ’ από το μισάνοιχτο λουλούδι
μεθάει απ’ τα ρευστά αρώματά του
τις αρωματικές του ρεύσεις
μυρωδικές εκρήξεις
καταρρεύσεις καταρράκτης πετάλων
κατακρήμνιση μίσχων
κατακλυσμός από ρινίσματα
φύλλων
Ολάνθιστη
εκχύμωση αυτό το στόμα
Από τα βάθη ορμά
υγρασία πορφυρή πάλλεται
μελωδικά
δονείται ωσάν στήμων
από ήχους αρχικής χαράς
Τα αναπεπταμένα
πέταλα το ριγηλό ανατριχιασμένο
χνούδι φιλούν αχόρταγα το αναγεννημένο
στόμα την μεταξένια
ήβη εφηβικής ανθοφορίας
το θάλπος ιδρώνει μύρο
Στόμα
μίσχος σε έκσταση
χτισμένο από έρημο
που το μετανόησε ο έρως
Τώρα ίριδες
από μάτια ανθρώπου
τριαντάφυλλα βιόλες
πανσέδες από σώμα
ανθρώπου κορμί
που ασπάσθηκε ο έρως
Στόμα από νύχτες
κρύας άμμου νύχτες κρύας ερήμου Αυτό
υπήρξε το στόμα
Μνήμες άμμου μνήμες ερήμου
από κρύες νύχτες άμμου ερήμου
Αστόλιστο
Στήλη αστήριχτη
στο μέσον τής ερήμου
Ανάθημα κανένα
στη βάση στην κορυφή
Στόμα αναθεματισμένο
τιθασευμένο μέχρι
εξορύξεως οδόντων απαλείψεως χειλέων
καταστρατηγήσεως τής γλώσσας
Στόμα
αφίλητο αγέμιστο
απ’ την γλώσσα
αποσυνάγωγο τού ίδιου
τού σιέλου του
Σημάδια από εκδορές τού χνώτου
Στόμα στόμιο άστομο
άπνευστο κοινό πάνδημο
σχηματισμένο απ’ την
κενότητα στιγματισμένο
απ’ την αλεξία
Ανεφάρμοστο
Ασύνδετα χείλη Απεγνωσμένα
Με σύσπαση προσπάθειας
να συλλαβίσουν
την δικαίωσή τους
Να πουν αυτό που λέγεται
ύστερα τίποτα αφού
πια έχει ειπωθεί
ό,τι δεν δικαιούται ο θάνατος
Αυτό που μένει
υπάρχει Τα παίρνει όλα αυτός
Υπάρχει κάτι που δεν το παίρνει
Ανυπόμονο
να μιλήσει
για αμετάκλητη εξαφάνιση
αμετάπειστη
απουσία έλλειψη αδιάλειπτη σιωπή
Body splash
Να μιλήσει
για μετά κάνοντας την φωνή
ν’ ακούγεται
μέσα απ’ το σβησμένο
μνήμα την άσαρκη σάρκα τα
αποστεωμένα οστά
Tête complète
parfait diadème
Να πάψει άνθρωπος
να είναι
Pourquoi expliquer
alors qu’il n’y a qu’
à décrire
Αποτελειωμένο στόμα σταματημένο
στο τέλος Η πιο γελαστή επιφάνεια
το πιο υγρό σκοτάδι τού άβαθου βυθού
Contemplazione
dell’ essenza
delle cose
Να μιλήσει Ολικό
στόμα Μη με κοιτάς μ’ αυτά
τα μαραμένα μάτια Μη με κατηγορείς
μ’ αυτά τα ρουφηγμένα χείλη
Μη δείχνεις με το στριμμένο χέρι
το μέρος όπου πρέπει να κρυφτώ
να θαφτώ από αιδώ
γι’ αυτό το λάθος δεν μπορείς
να καταλάβεις
Ο μόνος τρόπος
για να σώσω την ζωή μου
απ’ το τίποτα
Άλλοι το λένε
βουβό δράμα
Όλοι
μιλούν κανείς
δεν έχει ακόμα
μιλήσει
Κανείς πει αυτά
που θα σημάνουν
την αρχή τής ομιλίας
Completa
sopravvivenza
del passato
Μίλα λοιπόν
Δεν μιλάς
Λίγο ακόμα
θα έμενες
εσαεί
μαζί με τις κλωστές στο
γυάλινο κουτί με τις βελόνες
Ποιος σ’ εμποδίζει
πες το
αυτό που έχεις
πίσω απ’ την τετραυλή γλώσσα
τα ενθηλυκωμένα δόντια
Da stieg ein Baum.
O reine Ubersteigung!
Φτύσ’ το Ποιος σ’
εμποδίζει
Μίλησε
J’ étais multiple
par calcul ondoyant
par jeu
Πώς θα τον αντέξεις έπειτα
τόσον βυθό
Εσύ που όταν
φτάνεις στον πάτο όταν
ποντίζεσαι στην μαύρη άμμο
δεν έχεις τίποτα στα χέρια σου
να σε τραβήξει
απ’ τα χέρια
δεν
έχεις
χέρια
εσύ
η μαύρη
άμμος
Γελούσε
κάποιος πίσω σου
What a
poem
means is as
much what
it means to
others as
what it means
to the
author
the author
it means
to others
what
a poem
much
what
Ποιοι
γελάνε
πίσω μου
Κρημνώδες
τοπίο
Κρημνώδες
Και το σκοτάδι
τόσο για να μην ξέρεις
πότε πού θα κάνεις το βήμα που
δεν θα συναντήσει
έδαφος αλλά
κενό
που καταλήγει σε κενό
Από εκεί κάτω φέρνεις
όταν ανεβαίνεις
στα πληγιασμένα χέρια σου
τα τρόπαια
του αποτρόπαιου ενδιαιτήματος
Κρημ
νώδες
Κρημν
ώδες
Κρημνώ
δες
τοπίο Αλληλουχίες
βράχων
γωνιώδεις απολήξεις
μυστικές χαράδρες
ωσάν προαιώνιες
ενέδρες με ανελέητες
διδασκαλίες εγγράφουν
συνταγογραφούν στο σύμπαν
σώμα
την μία
σοφία επικρέμαται
πάνω
από απρόβλεπτα αδιάσειστα
βάραθρα
χωρίς να τα φωτίζει
αντιλαλώντας τα μαθήματα
να γίνονται πλημμελήματα
Τοπίο
με άλογες κατολισθήσεις
εστίες ιλίγγου ατελέσφορες
ανεπίστρεπτες πτώσεις
η οικειότερη γεωγραφία
του ανοίκειου το γνωστότερο
άγνωστο το ασύλληπτο
ανεπίγνωστο τόσο
απτό το πιο προσιτό
Le Poème de Parménide,
que l’on peut dater
du début du Vème siècle,
dont les fragments
furent rassemblés au temps
d’ Aristote par
Théophraste
απρόσιτο ενδογενές
το ενδότερο εκτός τού εντός
το εξώτερο εντός αόρατη άχρωμη
περιπλάνηση αδιόρατες
ωμότητες
άυλη έκφυλη επικράτεια
με εμπράγματους δοκησίσοφους
σφαγιασμούς ένυλες
οδύνες τόπος αχειροποίητος
σε απόκρημνα
ύψη αδυσώπητα
ελεήμονα βάθη
What
the poet
experienced
Κατακρημνισμένο
στόμα σε ατέρμονη έκπτωση
απελπισμένο
διαταραγμένο από τα χείλη του
Δικά σου τα ύψη τα βάθη
Στόμα απόκρημνο
Πες
Πες
Μίλησε
Is not
poetry
In an
unrecognizable
form
of form
Ο κόσμος
ένας αλλά
ασύνδετος
ΕΝΑΣ
ΑΛΛΑ
ένας
J. B.
Πες το
Γαμώτο
Κάνε τα χείλησου
δικά σου και δικάσου
Δέξου
τα χείλη σουΜείνε
κρατήσουεδώ
κράτα
ό,τι έχεις Αυτό κάνε
δικό σουσυνεχώς
Τοπίο άμορφο
Άπλαστο αδημιούργητο.
Προ
αιώνων ακαλλιέργητο
Άτακτο απαράδοτο
Παραδομένο εγκλεισμένο
στην τέλεια απόσυρση
Ένα
άγλωσσο ανεικόνιστο
χάος σφύζουσα σχίζουσα
ενέργεια πανίσχυρο
όπως σύμπαν δίχως
νόμους με νόμους
Βάλετάξη
στηντάξη
Nicht auf
verletzte
gereizte oder
empfindliche Hautstellen
auftragen
Όλος μεταξωτός
μέσα Μηπεριμένεις Γελούν πίσω
απ’ την πλάνη σου
Ποιος ξέρει τι θέλει να πει
το άσπροβιβλίο
Μόνο τυφλοί το διαβάζουν
στον ύπνο τους
Κλείτος
Δες τους πώς κρέμονται
απ’ τα καλώδια με
λάμπα αναμμένη
μέσ’ στο κεφάλι τους
Κλεί
τος
Αυτό που ευχήθηκες
έγινε έβγαλε τα παπούτσια της
τα έφαγε
κι εκεί που
πήγε
ν’ ανοίξει την
τσάντα της
γύρισε το λουρί
απότομα
τυλίχτηκε στον λαιμό της
την έπνιξε μέσα
στο άδειο
αστικό
Πάρε το πριόνι
πάρ’ το
πριόνισε
τα πόδια της
τα πόδια της
πριόνισέ τα
και τα δύο
Κανείς δεν φεύγει
Δεν έχει να πάει πουθενά
Όλα εδώ
αρχίζουν
χωρίς ν’ αρχίζουν
Εδώ τελειώνουν
χωρίςν’
αρχίζουν
Μόνο τελειώνουν
γιαν’ αρχίσουν
Όλοι μέσ’ σταμνήματα
εσύ απ’ έξω
περιμένεις
τι όμως
ανυπόμονα κι όμως
όλοι εδώ κανείς
δεν έφυγε
Η παράδοση
υπόθεση
μέλλοντος
With a
savage
beating of a
dream in a
jungle
Φθορά
ώ φθορά
ώ
Στην αγκαλιά τής Άνοιξης
Διάνοιξη
Ω δέρμα
Δέρμα ώ δέρμα
χυμένου αγοριού
14 15 το πολύ
προσφέρεσαι με την εκχυμώδη
ορμή
Εκπληρώνει τον
προφητικό προορισμό σου
στην έκλαμψη τής άνθισης
τρυφερού υπογάστριου
Ιδρωμένο μυρωμένο
δέρμα ωθείς σε δάκρυα
ώριμης γόνιμης
παραλυσίας
απαρηγορησίας
Le mieux
est d’
avoir recours
à l’illumination
Με ακριβολογίαευστοχία
Μ’ αυτές τις δύοοπωσδήποτε
Επιγραμματικά αχαλίνωτα
Πυκνότητα
αμετροέπεια Μετιςδύο οπωσδήποτε
Αυτός ο κόσμος
δεν είναι
ο δικός σου
Ο
κόσμος
ένας δεν
είναι
Ό,τι έρχεται φέρνει
τους διαδόχους του Μην
περιμένεις και μη περιμένεις
Περίμενε περιμένοντας
Κοίτα πώς πετούν
τα δέντρα ανάμεσα στα πουλιά
πώς η σκόνη
σηκώνει τον άνεμο
πώς το χόρτο φωτίζει
τον ήλιο Κοίτα
πώς ο άξων περιστρέφεται
γύρω απ’ την περιφέρεια
η εκκλησία γύρω
απ’ το εκκλησίασμα
το θαύμα γύρω απ’ τον
θαυματοποιό ο Θεός
γύρω απ’ τον άθεο
Κοίτα
και μην περιμένεις
Περίμενε
ό,τι δεν περιμένεις
Πώς ο τυφλός διαψεύδει
τονΣωτήρα ο νεκρός
τις Γραφές
ο απών
τον παρόντα
ηνόσος
τις προγνώσεις
η σήψη τις αναβλαστήσεις
η πορνεία τίς κατηχήσεις
η λαγνεία την
αγνεία ηεκταφή
τηνανάσταση η λάσπη
την ιδέα η φύση
την αθανασία ο θάνατος
τα μεγαλεία η εκμηδένιση
Ω Κέβη Ω Κέβ η Ω
την ψαλμωδίατον θρόνο
η εκθρόνιση
Χρη το λέγειν τε
νοείν τ’ εόν
έμμεναι.
έστι
γαρ
είναι, μηδέν
δ’ ουκ
έστιν.
Στόμα που ασπάσθηκαν
τα χείλη του
Ούτε το ένα ούτε το άλλο
Όχι το άλλο
στην θέση τού ενός όχι το ένα
εκεί όπου δέσποζε
το άλλο Το ένα και το άλλο
με το άλλοχωρίς
το ένα να επιμένει
χωρίς τοάλλο
Κοίταξε πώς το μύρο
αιωνίζει τονανθό
οχυμός τον καρπό
η ρίζα τοχώμα
η γλώσσα τηνφωνή
Ming
Σαν να σου
χάρισε ο πιο βαθύς βυθός
την πιο σπάνια
M ing
χάρηΑυτό είναι το μυστικό
Στάσου εδώ
Παρηγορήσου
με την παράλυσή σου
Min g
Η επαλήθευση
τού αναπόδραστου τού απευκταίου
Καμία δύναμη
δυνατότερη
απ’ την δική του
όταν ο αφανής προορισμός
καταλήγει εδώ
Αυτό που γίνεται όταν τα πάντα
εύχονται να μη γίνει
Γίνεται μετρόπο
πουδενγίνεται
Ψαλμοί
A state
be
put
of
society in
which
his own
talents
will
to
the
best
use
ΨΑΛΜΟΙ
Όταν ορμήσουν το πρώτο που θα κάνουν
πριν απ’ τα τσεκούρια θα είναι η επισφράγιση
τού τρόμου το πλήρωμα τής ανυπόφορης
ΨΑ ΛΜΟΙ
αναμονής τού τρόμου μετά θ’ αρχίσουν να πέφτουν
τα τσεκούρια ο πόνος θα είναι πολύ πιο μεγάλος
ο πόνος τής επιβεβαίωσης τής επιβεβαιωμένης
Ψ ΑΛΜΟΙ
τής συντελεσμένης ως την εντέλεια τού τρόμου
αναμονής όσο αίμα κι αν χυθεί όσα μέλη κι αν
διασκορπιστούν σφαγιασμένα όσα κι αν φύγουν
ΨΑΛΜ ΟΙ
στην επικράτεια τού όντως όντος και μετά
όλα απ’ την θέση τους βεβιασμένα εκταπεινωμένα
ο πόνος θα είναι
Ψ ΑΛΜ ΟΙ
πάντα πολύ πιο μεγάλος απ’ την επιβεβαίωση δεν
διαψεύστηκε ο τρόμος επαληθεύτηκε η αποτρόπαιη
αναμονή του επικυρώθηκε το κύρος τού εντελούς
ΨΑΛΜΟ Ι
ακρωτηριασμούκοιτάξτετονόλοιεσείςπουτον
φωτογραφίζετε μέσα στο πλίνθινο σκοτάδι
Ακούς
ΨΑΛΜΟΙ
να μού μιλάει μ’ αυτό το ξέκωλο ύφος
εμένα που πλένω τα βρακιά τα σεντόνια του
να με βρίζει ποια θα καθόταν σαν εμένα να τον
ΨΑΛΜΟΙ
καθαρίζει ν’ ακούει αυτά που κάθε μέρα σήμερα
σήκωσε χέρι μ’ έριξε κάτω πονάει το σώμα μου
ΨΑΛΜΟΙ
κάθομαι μελανιασμένη μόνη στην κουζίνα κοιτάζω
τ’ άπλυτα κλαίω σκατά δεν έχω κανέναν στον κόσμο
πονάει όλο
το σώμα μου
το σώμα μου
είναι δικό του
Ψαλμοί
Ψαλμοί
Αυτός ο κόσμος
Συγχώνευση με τα μάτια
Ψαλμοί
Ψαλμοί
La nature
profonde de la vie
est d’être ce qui
ne répond jamais Συγχώνευση
Ha
mmer
klavier
sonate
op
Ό,τι απέμεινε απ’ τον σκύλο
τον πέταξαν εδώ δες δες
πώς γυαλίζουν τα δόντια του μπορείς
να τα μετρήσεις σκέτακόκκαλα χνούδι
σαν αφρόςδιάφανο σχήμαμέσ’ στα χόρτα
πλάι στο ήρεμο ρέμα εικόνα ψευδούς
παραδείσου ποιος τον σκότωσε
κάτω απ’ τον παραθαλάσσιο ήλιο
τον σκότωσε
ένας
με οξεία σκέψη
Aqua glycerin
triethanolamine
myristic acid
paraffinum liquidum
lanolin
sodium silicate
partum
camphor
eucalyptus
globulus
mentha
Πλησίασέ
το
πλησίασέ
τομη
σεγαμήσω
στην φωτιά
ΠΛΗΣίΑΣέ
ΤΟ
ΣΤ
Η φορά είν’ αμφίπλευρη Χωρίς σκέψη
χρονοτριβή συνεπαρμένη κάθε πλευρά
απ’ τον πόθο τής άλλης με τα μάτια μέσ’
στα μάτια χέρια χείλη δέρμα ημία σάρκα
ν’ αγγίζει τηνάλλη όχι μετο μυαλό όχι
με λέξεις ασυγκράτητα δεν έχει μείνει
τίποτ’ άλλο στον κόσμο αυτόν που δεν
είναι ο δικός σου ένα στόμα κλαίει από
χαράπιάσου απ’ τοναφρόπου φλέγεται
κράτησε το άκοπο ξυράφι τόσο μικρό
που σε κρατά εκείνο απ’ το χέρι σού
κρατά τηνζωή
Τον σκύλο
τον σκότωσε σκέψη ξυράφι
ύψιστη νοημοσύνη αδρός αμυδρός
ανεπτυγμένος νους ποτέδενείχεφτάσει
ιδιοφυής
σε επίτευγμαολκής η ικανότητα σφαγής
σχέδιο ολέθρουδιαμελισμού εξόντωσης
ποτέ σιδηρούς προγραμματισμός αφανισμού
δεν είχε επιτελέσειτέτοιοουδέποτε μεγαλειώδες
επίτευγμα ανώτερου
πολιτισμού άνοδος
πρόοδος
άλμα στοχασμού
έργο είναι ναμη θαυμάσεις να μητιμήσεις
δεχθείς την αποκορύφωση τής διάνοιας
σε ύψη όπου το αποτρόπαιο αμιλλάται
τουπέρτατο κάλλος ηκατορθωμένη άπεφθη
φρίκη συναγωνίζεταιτοντίμιοάθλο τού
πνεύματος το αποκρουστικό ισούται
υψιπετές βήμα ο κόσμος
σε επιτάχυνση σοφίας
με τα δεινά ανυπέρβλητα
επινοήματα
τού ΝΟΥ
τον σκύλο
τον σκύλο
τον σκύλο
τον
σκύλο
τονσκύ
λο
Δες πώς γυαλίζουν
τα δόντια του στον ήλιο
Κάποιος τον σκότωσε
Ως αγγένητον
εόν
καιανώλεθρον
ΤΟΝσκύ
ΣΚΥΛΟ
Ποιος
ο μέγαςΔημιουργός
τού΄Υψιστου επιτεύγματος
εξαίσιου
εγκεφαλικού
επιτελέσματος
Ποιος
ο γεννήτωρ
τερατο
γεννήματος
Αυτός
ο κόσμος
Αυτός
ΑΥΤΟΣ
ΕίναιΕίνΕί
Αυναιεί
17.1.1998-2020
ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν:
