Εννέα...

Ο εκλιπών

Επί πενήντα και πλέον χρόνια μετέφρασε στα ελληνικά σωρεία λογοτεχνικών έργων από δέκα γλώσσες. Διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα (λίγα), δοκίμια, θεατρικά (πάνω από εξήντα). Έκανε γνωστούς στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, αναφέρω ενδεικτικά, τον Κρατόκιν, τον Ενρίγκεθ, τον Σον Λι Γιου, την Γκούναρσον, τη Μορίνι (άπαντα τα έργα της κορυφαίας ιταλίδας ποιήτριας), τον Σβέρεφ (τον αποκαλούμενο, από τον μεταφραστή στις συνεντεύξεις του, και Βαλκάνιο Κορτάσαρ).
Προχθές, στην κηδεία του, ο Ι. Κ., έγκριτος βιβλιοκριτικός, αν και «άστεγος» επί του παρόντος λόγω μιας μνησίκακης, είπαν, κριτικής για το έργο του Χαρίλαου Πέρκα, μου δήλωσε προβληματισμένος, σχεδόν έντρομος, ότι, όταν θέλησε να φιλοτεχνήσει μια εργοβιογραφία του, δεν βρήκε στο διαδίκτυο πληροφορίες για κανέναν από τους συγγραφείς που είχε μεταφράσει ο εκλιπών. Τον κοίταξα αγέρωχα και τον ξεφορτώθηκα δείχνοντας ενοχλημένος από το άκαιρον της στιγμής.
Έχω ήδη στο τυπογραφείο το δίτομο μνημειώδες (πέραν πάσης αμφιβολίας) έργο μου Ο ρόλος των μεταφραστών και των μεταφράσεων στη διαμόρφωση του ελληνικού λογοτεχνικού κανόνα και δεν είμαι διατεθειμένος να αλλάξω ούτε γραμμή. 

Ζωή χαρισάμενη

Ήταν πλασμένοι ο ένας για την άλλη. Εκείνου του άρεσε η βροχή, εκείνης πάλι, όχι.

Ιστορία (μερική) του εαυτού του

Καθώς έμπαινε, τον είδε να βγαίνει.

Αθηνοκεντρική γεωγραφία

Τη Θεσσαλονίκη (502 χλμ. απόσταση) την «είχε». Άνετα. Ήξερε (πάνω κάτω, τώρα, μην φανταστείς) από μνήμης πού βρίσκεται στο χάρτη. Στα Γρεβενά και στις Σέρρες, δυσκολεύτηκε πιο πολύ να την παρακολουθήσει, χρειάστηκε να γκουγκλάρει (420 και 581 χλμ., αντίστοιχα). Προσπάθησε να τη φέρει πιο κοντά (του). Λάρισα, πρότεινε (354 χλμ.). «Τριημεράκι Πήλιο» (372 χλμ.), του έγραψε εκείνη, «με παρέα». «Τέλεια», απάντησε εκείνος κρατώντας τα προσχήματα, ενώ ήδη άκουγε τη φωνή του κολλητού του να του λέει σαρδόνια: «Μα Λάρισα, ρε μαλάκα, συγκρίνεται τώρα η Λάρισα με το βουνό των Κενταύρων!».

Πιονέρος

Ο βοτανολόγος και μεταφραστής Αλέξιος Καραβόπουλος (1886-1942) θεωρείται από τους σημαντικότερους εισηγητές του έργου του Ουμπέρτο Έκο στην Ελλάδα. Όταν το 1933, εποχή κατά την οποία ζούσε και εργαζόταν στη Βερόνα, μετέφρασε στα Ελληνικά το Il nome della rosa, δουλειά για την οποία τιμήθηκε το επόμενο έτος με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης, έγινε ο πρώτος μεταφραστής του διάσημου μυθιστορήματος που ο ιταλός σημειολόγος εξέδωσε το 1980. Η δεύτερη μετάφραση του εκτενούς πονήματος, στα Αγγλικά αυτή τη φορά, θα αντίκρυζε το φως των βιβλιοπωλείων το 1983, ακριβώς μισό αιώνα μετά τη μετάφραση του Καραβόπουλου. 

Καλό ποσοστό

Η φωτεινή οθόνη, που μετρά αντίστροφα τον προβλεπόμενο χρόνο άφιξης των λεωφορείων, στη στάση Χαραμίτσα, δείχνει μονίμως ότι το 25, Άγιος Παύλος – Πανόραμα, φτάνει σε «2 λεπτά». Αν λάβουμε υπόψη ότι ημερησίως εκτελούνται 68 δρομολόγια, αυτό σημαίνει ότι 68 φορές τη μέρα η εν λόγω ένδειξη είναι σωστή.
Παρότι ο προαναφερθείς αριθμός δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος, η Υπηρεσία Αστικών Συγκοινωνιών αναζητεί τρόπους έτι περαιτέρω βελτιώσεως των παρεχομένων υπηρεσιών.

Άτρωτος

Ο μάγος του χωριού τον είχε διαβεβαιώσει ότι θα ήταν άτρωτος· ότι δεν θα του συνέβαινε κανένα κακό, αρκεί να του πήγαινε καθημερινά, ακριβώς στις εφτά και τέταρτο το πρωί, ούτε λεπτό αργότερα ούτε λεπτό νωρίτερα, τρία αυγά και μισό καρβέλι ψωμί. Αυτός, υπάκουος και δεισιδαίμων, δεν θέλησε ποτέ να παίξει με την τύχη του. Κάθε πρωί, με θρησκευτική ευλάβεια, στις εφτά και τέταρτο, ούτε λεπτό αργότερα ούτε λεπτό νωρίτερα, πήγαινε στον μάγο τα τρία αυγά και το μισό καρβέλι.

Και ζούσε ευτυχισμένος, ξένοιαστος, άτρωτος, μέχρι που μια μέρα πέθανε… ο μάγος.

Αϋπνία

64 θέσεις, 53 κατειλημμένες, 36 άνδρες, 17 γυναίκες (για την ακρίβεια, τα δύο κορίτσια). Δεν είχε καταφέρει να κοιμηθεί όλη νύχτα και περνούσε την ώρα του χαζεύοντας τους επιβάτες του βαγονιού. Έξι παρά τέταρτο τα ξημερώματα και στο τρένο κυριαρχούσε η γαλήνη του ακομαεχουμεπολληωραγιαναφτάσουμε. Εκείνη τη στιγμή μπήκαν (δεν αποτελούσε έκπληξη, «Επιχείρηση σκούπα» το αποκαλούσαν τα Μέσα). Τρεις άνδρες με σκούρο δέρμα, τα χέρια δεμένα με χειροπέδες, συνοδευόμενοι από δύο άντρες με πολιτικά (ο καλός και ο κακός, σκέφτηκε). Η πενταμελής ομάδα έφτασε στο ύψος του και πέρασε χωρίς να σταματήσει. Γύρισε το κεφάλι του από αρρωστημένο σχεδόν ενδιαφέρον. «Fight the System», διάβασε στο πίσω μέρος της μπλούζας του καλού μπάτσου.

Ιστορία τρόμου

Δεν κατάλαβε πότε άρχισε να περιποιείται τα φυτά στο μπαλκόνι. Να τα φροντίζει κανονικά, όχι όποτε θυμάται, να τα κλαδεύει, να σκαλίζει το χώμα τους, να τα ποτίζει τακτικά.

Τώρα, είναι ο κόσμος του όλος.