Ανέστιοι
Πού τ’ άφησες τα ρούχα της ψυχής
κορμί μου
και σε κρυώνουν τα νυχτερινά καμώματα
πριν απ’ τον έρωτα θα τα ’βγαλες
τα ξέχασες στο διπλανό σώμα
θυμήσου
το νου θα βάλω να τα γκρεμίσει όλα
του είναι εύκολο
και θα μείνουμε ανέστιοι
εγώ χωρίς κορμί κι εσύ
χωρίς ψυχή
Έτσι όπως κάθομαι εδώ
Έτσι όπως κάθομαι εδώ
να περιμένω ενοχές και μεταμέλειες
και τι θα φέρει η τύχη
το σώμα σκέφτηκα που χάρισα
και μου το γύρισαν ως ευτελές
αισθήματα σε σπίτια κρεμασμένα
πένθη που μείναν πένθη.
11.2014
Τι γρήγορα που πέρασαν αυτά τα μάτια
ήτανε και το σώμα νεανικό
γλιστρούσε από τα χέρια
δεν κρατιόταν
έχει αυτή την ιδιότητα
το μεγάλο πάθος
να εξαλείφει την τριβή.
Ζαρατούστρα
Να πάρεις φωτιά θέλω
και τον πιο δύσβατο να πάρεις
δρόμο
αυτόν που πάει μέσα σου
για να ’ρθεις να με βρεις
να πάρεις φωτιά θέλω
να μην κρυώνω μόνος μου.
