Aτλαντίς

Λέρμπρου, Χόνγκερς Σέλα

Ανήμερα μεσοκαλόκαιρου.
Αισθάνεσαι τις κινήσεις.
Τον λόξιγκα του παιδιού.
Τον ύστατο χρόνο.

Βλέπεις τα σύννεφα. Το φως του ηλιοβασιλέματος.
Μουσκεμένη βλάστηση μετά τη βροχή.
Αισθάνεσαι τις μυρωδιές που αναδύονται.

Πρώιμη ανατολή.
Λεπτά γαλάζια και ρόδινα σύννεφα μετακινούνται αργά στον αυγινό ουρανό.

Να γινόσουν οι κινήσεις που σε απαρτίζουν σκέφτεσαι.
Να διευρυνθείς.
Καθώς περιμένεις.

Αποκοιμιέσαι κάτω από το δέντρο.
Στο καλοκαίρι των εντόμων και των πουλιών.

Μεγάλοι λευκοί γλάροι πετούν πάνω απ’ το χωράφι.
Το παιδί που είναι πάντα ήσυχο κινείται.
Μια καυτή μέρα ξεκινά.
Ένας λαγός τρέχει στο χωράφι.

Ο καυτός ιουλιάτικος ήλιος χάνεται πίσω από σύννεφα.

Ονειρεύεσαι μια συναυλία με τον Λου Ριντ
που δεν προλαβαίνεις πριν τελειώσει το όνειρο.
Το φύλλωμα.
Από πού θα έρθει η παρόρμηση σκέφτεσαι.

Ένας κήπος και ένα χωράφι γεμάτο γλάρους το πρωί.

Αέρας στο χορτάρι. Μέσα στα έχια.
Τις ανθισμένες πασχαλιές.
Ο αέρας φορτωμένος βροντές.

Περπατάς δίπλα στη θάλασσα. Στην πέτρινη ακτή.
Βλέπεις τα σάπια φύκια στην παραλία.
Κύκνοι. Θαλασσοπούλια.
Αισθάνεσαι συσπάσεις ή τις κινήσεις του μωρού ακριβώς
κάτω από τα πλευρά.
Βλέπεις μια πηγή με καθαρό νερό στο δάσος.
Κάποια βιολιά παίζουν στο τοπίο.
Ακούς τους ήχους στη βραδινή ομίχλη.
Τα δύο πηγάδια σκέφτεσαι.

Ούτε και τη μέρα αυτή. Που κύλησε τόσο ήρεμα.

Τίποτε αρκετά φωτεινό. Ψηλά.

Τα μυστικά.
Η ζέστη.
Ξεγυμνώνει και θαμβώνει.

Νωρίς το πρωί. Μόλις που ξημερώνει.
Η ευφορία της εκκένωσης.

Το απόβραδο ρέει ακόμη το αμνιακό υγρό.
Αργά. Επί σαράντα ώρες.

Μπαίνετε στη ζεστή καλοκαιρινή νύχτα. Το ξημέρωμα.
Διασχίζετε δρόμους. Παραλίες.

Βλέπεις τους γλάρους έξω από το παράθυρο το απόβραδο.

Αισθάνεσαι μια αδιάκοπη κίνηση προς τα κάτω.
Τα αυλάκια του ιδρώτα.
Έναν αφόρητο πόνο.
Το κρανίο στην κάτω άκρη της λεκάνης.
Τη στιγμή.
Όταν το κεφάλι βγαίνει από το σώμα.

Βραχύς ομφάλιος λώρος.
Γλιστερός.
Χρυσός.
Κρυώνεις.
Τρέμεις.

Αισθάνεσαι τη μυρωδιά του παιδιού. Του αμνιακού υγρού.
Μια αντίδραση μεταξύ ομάδων αίματος λέει εκείνη.
Το κίτρινο χρώμα.
Αισθάνεσαι το τριχωτό δέρμα.
Ακούς την υπόκωφη θάλασσα στη συννεφιασμένη νύχτα.
Της γέννησης το ολάνοιχτο μερόνυχτο. Ημέρες.

Βλέπεις τα μάτια του στο φως.

Η μυρωδιά που αισθανόσουν δύο μερόνυχτα σχεδόν.
Το εύθραυστο σχήμα.
Της αίσθησης.