ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
«Γνωρίζεις βέβαια ότι αυτό που κάνεις είναι παράνομο», είπε το γουρουνάκι μασουλώντας ένα άχυρο από αυτά που χρησιμοποίησε για να φτιάξει το σπίτι του.
«Να παραποιείς αναίσχυντα τις ιστορίες μας», συμπλήρωσε το άλλο και κάρφωσε μία ακόμα σανίδα στο ξύλινο σπιτάκι του.
«Δεν βαριέστε, αφήστε την», είπε υπεροπτικά το τρίτο γουρουνάκι μέσα από την ασφάλεια της πέτρινης οικίας του. «Με ένα φύσημα του λύκου οι ανατροπές της θα διαλυθούν και θα μείνουμε πάλι κλασικά, χαριτωμένα και αιώνια φοβισμένα».
ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ
Αυτό που δεν καταλαβαίνει κανείς είναι ότι δεν κοιμάμαι. Απλώς με κλειστά τα μάτια, κυοφορώ εικόνες που θα γίνουνε ποιήματα. Προς θεού, μην τον αφήσετε να με φιλήσει. Αν είναι να δημιουργώ ελεύθερη, καλύτερα για πάντα να κοιμάμαι. Και μετά, όλα αυτά τα σάλια, είναι, αναρωτιέμαι, υγιεινά;
ΧΙΟΝΑΤΗ
Χίλιες φορές καλύτερα στο δωμάτιο με τους καθρέφτες της τρελής μου μητριάς με κατακερματισμένο το είδωλό μου, χωρίς να γνωρίζω αν είμαι γυναίκα ή παιδί, παρά στο κοινόβιο εδώ με τους Επτά. Δέκα τέσσερις πατούσες που μυρίζουν. Καλύτερα να φάω την καρδιά του ελαφιού, παρά τη σούπα με τα άνοστα γογγύλια που με τόσο κέφι μαγειρεύουν.
ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ
Πήγα με το ζόρι στο χορό. Απεχθάνομαι τις ανούσιες συναναστροφές με ανδρείκελα που έχουν ευφυΐα κολοκύθας. Όσο για το βαλς με το βαλσαμωμένο πρίγκιπα, τρεις φορές με πάτησε ώσπου στο τέλος αναγκάστηκα να πετάξω στον αέρα το ένα μου γοβάκι. Καλύτερα να καθόμουν στο σπίτι με το βιβλίο αστροφυσικής που μου χάρισε η νονά.
ΠΙΝΟΚΙΟ
Μου λες όλο να γίνω αληθινό αγόρι. Μα δεν κατάλαβες ποτέ πόσο φυλακισμένη νιώθω σ’ αυτό το ξένο, ξύλινο μου σώμα ενώ το μόνο που θέλω είναι να γίνω κι εγώ Γαλάζια Νεράιδα σαν εσένα και να ανιχνεύσω επιτέλους το βυθό μου;
ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ
Στην αρχή απολάμβανα την προσομοίωση αηδονιού τρισδιάστατα με στερεοφωνικό ήχο στην οθόνη μου. Όμως σιγά σιγά τα αληθινά αηδόνια σίγησαν στο δάσος. Τα δέντρα μελαγχόλησαν και άρχισαν να παίρνουν αντικαταθλιπτικά. Τα μικρά ζώα που ζούσαν στις κουφάλες ή κάτω από τις ρίζες τους, βαρέθηκαν τα πράσινα κλάματα που μούλιαζαν τις φωλιές τους και εξαφανίστηκαν. Έτσι είμαι πια ο Αυτοκράτορας της Ερημιάς. Ευτυχώς που έχω τον υπολογιστή μου.
ΑΔΑΜ
Εσύ βέβαια είσαι ογκωδέστερος και τα γένια σου πυκνότερα, αλλά είναι εμφανές. Βλέποντας μας και τους δύο μαζί, είμαι σίγουρα πλασμένος καθ’ ομοίωση Σου. Άντρες και οι δύο, θα τα βρούμε εδώ στον Κήπο. Το άλλο πλάσμα είναι διάτρητο, γεμάτο καμπύλες και κενά. Εμφανώς υποδεέστερο, δεν το βλέπω να αντέχει για πολύ. Μήπως το μήλο θα ήταν ένα καλό υποκατάστατο;
