Ο χρόνος είναι ένα μουλάρι
Ο χρόνος
δεν κινείται
είναι σαν ένα μουλάρι
κάθεται
στη μέση
μιας διασταύρωσης
το κλωτσάω
το τραβάω
από το καπίστρι
τινάζεται
δεν κινείται
στο μεταξύ
γύρω
από το ζώο
κυλάνε όλα
μαύρα και αδιαφανή
ρέουν
κυκλικά
τρέχουν
ξαπλώνω στο κρεβάτι
στο τέλος της μέρας
απελπισμένος
ακίνητος
σαν
πέτρινος στύλος
αποκοιμιέμαι
με την παραίσθηση
πως όσο κοιμάμαι
το μουλάρι
σηκώνεται
και φεύγει
η αυγή έρχεται
κοιτάζω
το μουλάρι
είναι πάντα εκεί
στη μέση
της ασφάλτου
δεν έχει κινηθεί
πάντα εκεί
με το κεφάλι
χαμηλωμένο
τα βλέφαρα
κλειστά
με τα ρουθούνια
τεράστια
περιτριγυρισμένα
από μύγες
με την κοιλιά
πρησμένη
με σανό
γεγονός ξεκάθαρο
αποστρέφω το βλέμμα μου
αηδιασμένος
οι φλέβες
φουσκώνουν
με τα πόδια
γυμνά
και αποκομμένα
από τις ογκώδεις
οπλές.
Πρώτα πρόζα και μετά ποίηση
Για μισό αιώνα
έγραφα
με επιτυχία
πρόζα
μυθιστορηματική
και η ζωή
έμοιαζε
πλούσια και γεμάτη
μόλις
έγραψα
ποίηση
η ζωή
μού φάνηκε
φτωχή
και άδεια.
To άρωμα των ρόδων
Ποιος θα μου φέρει πίσω
το μεθυστικό
και αποπνικτικό
άρωμα
από τα λευκά τριανταφυλλάκια
πλεγμένα στις λόγχες
του κιγκλιδώματος
των κήπων
του Μαΐου;
Δεν έχω μυρίσει ξανά
ποτέ κάτι παρόμοιο
μήτε
το άρωμα
του γυναικείου φύλου
στην κορύφωση
της επιθυμίας
είναι καλύτερο
από αυτό.
Η βροχή
Ο ουρανός ήταν γεμάτος
μαύρα
σύννεφα
αλληλοκαλυπτόμενα
και ακίνητα
όπως οι ρυτίδες
ενός μετώπου
προβληματισμένου
οι πρώτες σταγόνες
της βροχής
πέταξαν
στο θερμό άνεμο
άρεσε
στην καρδιά
αυτό το αθώο
προμήνυμα
καταιγίδας
υπενθυμίζει
ότι μπορεί κανείς
να ζει
μόνο
με τις αισθήσεις.
Αντιμαχία
Πόσο ανιαρή
η ζωή
που
όλα πάνε καλά
και τίποτα
δεν πάει άσχημα
πόσο ανιαρή
η ζωή
που
όλα πάνε άσχημα
και τίποτα
δεν πάει καλά.