Πέντε ποιήματα

Ο Αλ­μπέρ­το Μο­ρά­βια γεν­νή­θη­κε το 1907 στη Ρώ­μη. Πέ­θα­νε το 1990 στην ίδια πό­λη. Υπήρ­ξε μυ­θι­στο­ριο­γρά­φος, σε­να­ριο­γρά­φος, δο­κι­μιο­γρά­φος, θε­α­τρι­κός συγ­γρα­φέ­ας, τα­ξι­διω­τι­κός δη­μο­σιο­γρά­φος και στο έρ­γο του διε­ρεύ­νη­σε τον υπαρ­ξι­σμό, την κοι­νω­νι­κή απο­ξέ­νω­ση και τη σε­ξουα­λι­κό­τη­τα. Ξε­κι­νά να γρά­φει τα πρώ­τα του ποι­ή­μα­τα σε ηλι­κία 15 ετών στο διά­στη­μα 1921 και 1926, με­τα­ξύ της Ρώ­μης και του σα­να­τό­ριου Codivilla στις Δο­λο­μι­τι­κές Άλ­πεις. Η ασθέ­νειά του και ο εγκλει­σμός του επη­ρε­ά­ζει σα­φώς την σκο­τει­νή ατμό­σφαι­ρα των ποι­η­μά­των του τα οποία πε­ριέ­χουν συμ­βο­λι­σμούς της επι­θυ­μί­ας του για ελευ­θε­ρία. Εί­ναι 13 σο­νέ­τα και τε­τρά­στι­χα, επτα­σύλ­λα­βα με σταυ­ρω­τή ομοιο­κα­τα­λη­ξία τα οποία στέλ­νει στη θεία του Amelia Rosselli και ζη­τά τη γνώ­μη της. Με­τα­ξύ 1926 και 1927 γρά­φει τα τε­λευ­ταία ποι­ή­μα­τα για εκεί­νη την πε­ρί­ο­δο στέλ­νο­ντάς τα στον Umberto Morra ο οποί­ος γί­νε­ται και ο λο­γο­τε­χνι­κός του μέ­ντο­ρας. Ο Μο­ρά­βια εκ­φρά­ζει τη σκέ­ψη του να μην ξα­να­γρά­ψει ποί­η­ση ανα­φέ­ρο­ντας “ίσως γρά­ψω ξα­νά κά­ποια στιγ­μή αν συμ­βεί”. Η ποί­η­ση δί­νει τη θέ­ση της στο ευ­ρύ­τε­ρο πε­δίο της πε­ζο­γρα­φί­ας στο οποίο ο Μο­ρά­βια άφη­σε έρ­γο που τον το­πο­θε­τεί στους ση­μα­ντι­κό­τε­ρους μυ­θι­στο­ριο­γρά­φος του ει­κο­στού αιώ­να.
Πε­νή­ντα χρό­νια αρ­γό­τε­ρα, ο Μο­ρά­βια κλεί­νει έναν κύ­κλο και «συμ­βαί­νει» να ξα­να­γρά­ψει ποί­η­ση. Επί μα­κρόν δια­φυλ­λά­σει από οποια­δή­πο­τε δη­μο­σιο­ποί­η­ση όλες τις ποι­η­τι­κές συν­θέ­σεις των πιο ώρι­μων χρό­νων του, με­τα­ξύ 1970 και 1980, εν εί­δει προ­σω­πι­κού ημε­ρο­λο­γί­ου. Αφή­νει προς έκ­δο­ση 83 ποι­ή­μα­τα, χει­ρό­γρα­φα, με χει­ρό­γρα­φες διορ­θώ­σεις κι έπει­τα δα­κτυ­λο­γρα­φη­μέ­να με επι­πλέ­ον διορ­θώ­σεις. Το γε­γο­νός αυ­τό συ­νη­γο­ρεί πως τα ποι­ή­μα­τα αυ­τά προ­ο­ρί­ζο­νται για έκ­δο­ση. Στη δεύ­τε­ρη αυ­τή ποι­η­τι­κή δη­μιουρ­γία ο Μο­ρά­βια διε­ξά­γει έναν διά­λο­γο με το υπό­λοι­πο έρ­γο του και τον νε­ό­τε­ρο εαυ­τό του μέ­σα από τα βα­σι­κά για εκεί­νον θέ­μα­τα: τον έρω­τα, το τα­ξί­δι, τη σχέ­ση με­τα­ξύ φύ­σης και ιστο­ρί­ας.

Με στοι­χεία από τη συλ­λο­γή Alberto Moravia Poesie, επι­μέ­λεια Alessandra Grandelis, Βombiani 2019

ΒΕΙ­ΤΕ ΤΑ ΒΙ­ΒΛΙΑ ΤΟΥ Αλ­μπέρ­το Μο­ρά­βια ΣΤΟΝ ΙΑ­ΝΟ.