Ο αιτών, ο παραλαβών, ο παραδούς. Αυτή είναι η σειρά στη ζωή των αποθηκάριων, αυτή είναι η σειρά στον κόσμο, με την ζωή και τον θάνατο, με τη δημιουργία και τη φθορά, με την εξόρυξη και τον ενταφιασμό. Ο αιτών, ο παραλαβών, ο παραδούς.
Οι καρτέλες σαν επιτάφια, σαν επιγράμματα των υλικών που εισάγονται και εξάγονται, των εργατών που πάνε κι έρχονται – του μόχθου, των δεδομένων. Οι καρτέλες κάτω από τον ήλιο, τη βροχή, τον αέρα να διαλύονται αργά, να θάβουν το ίδιο το "σήμα" του εαυτού τους. Διπλή ταφή, αργός θάνατος και το υγρό στοιχείο να πολτοποιεί, ομαδικός ο τάφος.
Ο αιτών, ο παραλαβών, ο παραδούς και η φύση όλη συμμετέχει. Τέτοια η κοσμολογία του ανοιχτού χώρου. Η γραφή του απόντος υλικού, ενσωματωμένη, εκτεθιμένη, άταφη – κρίμα κανένα. Η φθοροποιός δύναμη γιορτάζει όταν εις τα εξ ων συνετέθη – ευλογητός ο κόσμος.
Ο αιτών, ο παλαβών, ο παραδούς φακός. Μνημοτεχνικός και επιμνημόσυνος. Ο φακός ως αγαθός και φιλάνθρωπος. Τας ψυχάς των υλικών, φυλλάτων αυτάς – Σώτερ, ανάπαυσον.
Ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ βωξίτου
(Μεταλλείο Μαγγανίου Δράμας)
