Χρήσιμες πληροφορίες

————————————————————————————

Οι άν­θρω­ποι απο­μο­νώ­νο­νται σε συν­θή­κες παν­δη­μί­ας. Στην ξη­ρά και στη θά­λασ­σα όμως κά­ποια άλ­λα ζώα ανά­γουν την απο­μό­νω­ση σε κα­νό­να, με εξαί­ρε­ση πε­ριό­δους ανα­πα­ρα­γω­γής και ανα­τρο­φής. Ακο­λου­θούν σε τέσ­σε­ρις συ­νέ­χειες ανα­φο­ρές σε οκτώ εί­δη ζώ­ων, που επι­λέ­γουν την αυ­το-απο­μό­νω­ση και πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται σε κα­τά­λο­γο του WWF. Κο­ρυ­φαί­ος αριθ­μός στην κι­νε­ζι­κή αριθ­μο­λο­γία άλ­λω­στε εί­ναι το 8, ένα όρ­θιο άπει­ρο.

Γι­γα­ντιαίο πά­ντα

Κά­θε ενή­λι­κο άτο­μο έχει κα­θο­ρι­σμέ­νη πε­ριο­χή. Μπο­ρεί να πε­ρά­σουν μό­να τους 14 ώρες την ημέ­ρα. Τρι­γυ­ρί­ζουν στα βου­νά και τη λο­φώ­δη επαρ­χία Σε­τσουάν της Κί­νας τρώ­γο­ντας σε δά­ση από μπα­μπού, που εί­ναι η κυ­ρί­ως τρο­φή τους. Κα­τα­τάσ­σο­νται στα σαρ­κο­βό­ρα, για­τί πε­ρι­στα­σια­κά μπο­ρεί να φά­νε που­λιά ή τρω­κτι­κά. Σε αιχ­μα­λω­σία επί­σης τρώ­νε μέ­λι, αβγά, ψά­ρια, γλυ­κο­πα­τά­τες, μπα­νά­νες, ει­δι­κά πα­ρα­σκευα­σμέ­νη τρο­φή. Ένα θη­λυ­κό δεν ανέ­χε­ται την πα­ρου­σία άλ­λων θη­λυ­κών στη δι­κή του πε­ριο­χή. Επι­κοι­νω­νούν με φω­νές και ση­μα­δεύ­ο­ντας με οσμές τον χώ­ρο τους, τρί­βο­ντας τα νύ­χια ή το κε­φά­λι σε δέ­ντρα και ρα­ντί­ζο­ντας με ού­ρα. Μπο­ρούν να σκαρ­φα­λώ­σουν ανα­ζη­τώ­ντας κα­τα­φύ­γιο σε δέ­ντρα ή βρά­χους χω­ρίς να φτιά­χνουν μό­νι­μες φω­λιές. Δεν πέ­φτουν σε χει­με­ρία νάρ­κη, αλ­λά με­τα­κι­νού­νται σε μέ­ρη με υψη­λό­τε­ρες θερ­μο­κρα­σί­ες. Έρ­χο­νται κο­ντά στη σύ­ντο­μης διάρ­κειας πε­ρί­ο­δο ανα­πα­ρα­γω­γής. Μό­νες οι μη­τέ­ρες φρο­ντί­ζουν τα μι­κρά για του­λά­χι­στον δε­κα­ο­κτώ μή­νες. Το πό­δι του γι­γα­ντιαί­ου πά­ντα, της αι­λου­ρό­πο­δης αυ­τής αρ­κού­δας, έχει πέ­ντε δά­χτυ­λα και ένα οστό που βοη­θά να κρα­τά το μπα­μπού. Μοιά­ζει με «αντί­χει­ρα», η εξέ­λι­ξη του οποί­ου προ­βλη­μά­τι­σε τον Stephen Jay Gould. Χα­μη­λός με­τα­βο­λι­κός ρυθ­μός επι­τρέ­πει να συ­ντη­ρού­νται από το θρε­πτι­κά φτω­χό μπα­μπού. Στο στρογ­γυ­λό πρό­σω­πο τους, από την κο­ρυ­φή του κε­φα­λιού μέ­χρι τα σα­γό­νια, κρύ­βο­νται ισχυ­ροί μα­ση­τή­ρες, που αλέ­θουν τις ίνες των φυ­τών. Εί­δος σε κίν­δυ­νο, το πά­ντα εί­ναι το πιο προ­στα­τευό­με­νο ζώο στην Κί­να. Το κυ­νή­γι του τι­μω­ρεί­ται με θά­να­το.

Ια­γουά­ρος

Εκτός από την επο­χή του ζευ­γα­ρώ­μα­τος, με συ­νευ­ρέ­σεις έως και εκα­τό φο­ρές την ημέ­ρα, ο ια­γουά­ρος προ­τι­μά να κυ­νη­γά μό­νος του. Με επί­κε­ντρο δά­ση κο­ντά στον Ιση­με­ρι­νό, η δρά­ση του εκτει­νό­ταν από την Πα­τα­γο­νία έως την Αρι­ζό­να. Κα­τοι­κού­σε και στις πά­μπες της Αρ­γε­ντι­νής, αλ­λά δεν υπήρ­χε μέ­ρος να κρυ­φτεί από τους Ισπα­νούς κον­κι­στα­δό­ρες. Η μό­δα με τις κη­λι­δω­τές γού­νες ίσως τό­τε γε­νι­κεύ­τη­κε. Δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις στον χρω­μα­τι­σμό και στο μέ­γε­θος μαύ­ρων κη­λί­δων στο δέρ­μα λει­τουρ­γούν ως κα­μου­φλάζ σε βλά­στη­ση. Το σα­γό­νι του ια­γουά­ρου προ­ε­ξέ­χει. Θα­να­τη­φό­ρα δό­ντια μπο­ρούν να με­τα­φέ­ρουν αντι­κεί­με­νο αφή­νο­ντάς το άθι­κτο. Ο μυ­ϊ­κός μη­χα­νι­σμός που τε­ντώ­νει τα νύ­χια θυ­μί­ζει σου­γιά. Ενή­λι­κα αρ­σε­νι­κά οριο­θε­τούν πε­ριο­χές με ού­ρα και ξύ­νο­ντας με τα νύ­χια τους κορ­μούς δέ­ντρων. Αν τα ση­μά­δια εί­ναι ψη­λό­τε­ρα από εκεί­να που μπο­ρεί να χα­ρά­ξει, πι­θα­νός αντί­πα­λος απο­χω­ρεί. Το εμ­βα­δόν των πε­ριο­χών εξαρ­τά­ται από την αφθο­νία τρο­φής. Ηλι­κιω­μέ­να αρ­σε­νι­κά που έχουν εκ­διω­χθεί από την πε­ριο­χή τους μπο­ρεί να σχη­μα­τί­σουν προ­σω­ρι­νές ομά­δες πε­ρι­πλά­νη­σης ανα­ζη­τώ­ντας οι­κό­σι­τα ζώα. Σε φυ­σι­κό πε­ρι­βάλ­λον, όπου ζει έως 22 χρό­νια, προ­τι­μά εύ­κο­λη λεία με αρ­κε­τό κρέ­ας, εύ­σω­μα τρω­κτι­κά των τρο­πι­κών, όπως οι υδρό­χοι­ροι ή κα­πι­μπά­ρα, τα πά­κα και οι δα­σύ­πρω­κτοι. Ο ια­γουά­ρος αγα­πά το νε­ρό. Για να πιά­σει ψά­ρια σε πο­τά­μια, χτυ­πά αρ­γά τα πό­δια του μέ­σα στο νε­ρό. Νο­μί­ζο­ντας ότι έπε­σε κά­ποιος καρ­πός, συ­γκε­ντρώ­νο­νται μι­κρά ψά­ρια, τα οποία ακο­λου­θούν με­γα­λύ­τε­ρα, που με γρή­γο­ρα χτυ­πή­μα­τα βγά­ζει έξω. Οι μη­τέ­ρες φρο­ντί­ζουν τα μι­κρά και τους μα­θαί­νουν να κυ­νη­γούν από 6 μη­νών. Πα­ρα­μέ­νουν κο­ντά τους έως ότου γί­νουν δύο ετών, ακό­μη και αν ζυ­γί­ζουν 75 κι­λά. Η λέ­ξη ια­γουά­ρος ή τζά­γκουαρ (χα­γουάρ στα ισπα­νι­κά, ζα­γκουάρ στα βρα­ζι­λιά­νι­κα πορ­το­γα­λι­κά) προ­έρ­χε­ται από λέ­ξη αυ­το­χθό­νων που ση­μαί­νει «αυ­τός που σκο­τώ­νει με ένα πή­δη­μα». Έχει ση­μα­ντι­κή θέ­ση στη μυ­θο­λο­γία των Ίν­κα, των Μά­για και των αυ­το­κι­νή­των. Ένα 4πο­δο τζά­γκουαρ ανα­πτύσ­σει τα­χύ­τη­τα 80 χλμ. την ώρα. Ένα 4τρο­χο Τζά­γκουαρ ξε­περ­νά τα 320 χλμ. την ώρα.

Στο προη­γού­με­νο τεύ­χος:  Γα­λά­ζια φά­λαι­να & θα­λάσ­σια χε­λώ­να
Στο επό­με­νο τεύ­χος: Λε­ο­πάρ­δα­λη του χιο­νιού & πλα­τύ­πους