Σαλιγκάρι της Ελένης Καλοκύρη
Ο Απρίλης αυτός φτάνει στο τέλος του
Χτες βραδύ ονειρεύτηκα το σαλιγκάρι. Στην πραγματικότητα δεν είδα ένα σαλιγκάρι, είδα τη λέξη «σαλιγκάρι». Σε ένα μαυροπίνακα με άσπρη κιμωλία τα γράμματα λαμποκοπούσαν. Το σίγμα, το άλφα, το λάμδα. Κι έπειτα ξεφύτρωσαν, όπως συμβαίνει στα όνειρο, χωρίς αιτία, χωρίς ειρμό, δυο ακόμα λέξεις: Σαλιάπιν και σαλιάρα.
Σαλ στα γαλλικά είναι το βρώμικο.
Ας φτιάξω ένα νόημα. Αλλιώς τι αξίζουν τα όνειρα; Eνα νόημα κουβαλάνε όπως το σαλιγκάρι κουβαλάει στην πλάτη το σπίτι του. Στο χέρι μου είναι να το ανακαλύψω. Έχω το ελεύθερο. Δεν υπάρχει περιορισμός. Δεν χρειάζεται να προστατευτώ από τον ιό της ερμηνείας. Είμαστε πλάσματα που ερμηνεύουμε. Κι ας είναι βία και παρερμηνεία η κάθε ερμηνεία.
*
Ξύπνησα με το όνειρο αγκαλιά. Κι έφτιαξα με τα χέρια τους δικούς μου συνειρμούς.
Σαλιγκάρι: Άδειο κέλυφος. Νεκρό. Κι όμως με την πρώτη βροχή θα ξυπνήσει. Mαγειρεύουν κοχλιούς. Η γιαγιά μου. Μυρωδιές ανατολής. Μοσχοβολάνε. Ποτέ δε θα φάω κοχλιούς.
Σαλιάπιν: Mουσική. Μακρινή μουσική. Μια φωνή σε πάει.
Σαλιάρα: Bρέφος. Tάισμα. Mαμά.
Ανοίγω την εγκυκλοπαίδεια.
Σαλιγκάρι: (το) δημοτ. Άλλως σάλιαγκας (βλ. λ)
Θεόδωρος Ιβάνοβιτς Σαλιάπιν [Фёдор Ива́нович Шаля́пин]: Διάσημος Ρώσος αοιδός γεννηθείς το 1873 εν Καζάν.
Σαλιάρα (η): ασπρόρουχo, το οποίον προστατεύει το στήθος του βρέφους από το κατάβρεγμα των σιέλων. Συνήθως δένεται η κουμπώνεται όπισθεν του τραχήλου.
Σαλιγκάρι – Σαλιάπιν – σαλιάρα.
Ζωή κρυμμένη – μουσική – μαμά – βρέφος – εγώ.
Μου λείπεις μαμά μου. Μου λείπει ένα ασπρόρουχο να προστατεύει το στήθος μου. Ο Απρίλης αυτός φεύγει. Στο τέλος θα μείνει η Μουσική, η μητέρα όλων των γλωσσών. Η φωνή του Σαλιάπιν να γεμίζει το δωμάτιο.
Οchi chyornye, ochi zhyuchie,
Ochi strastnye i prekarsnye
Σε καιρούς πανδημίας oι ελεύθεροι συνειρμοί είναι σαλ
ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ Φωτεινής Τσαλίκογλου ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ.
