Απονιά

^{————————————————}

^{ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΝΙ}

^{————————————————}

Από τον τοπικό δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, πολύ κοντά στην περιοχή πού κατοικούσε ο κύριος Νί, του ζήτησαν να γράψει ένα μικρό άρθρο που θα έβγαινε στον αέρα μαζί με άλλα παρόμοια κείμενα, όλα γραμμένα από δημότες τού συγκεκριμένου δήμου για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Ο κύριος Νι, που χρησιμοποιούσε ακόμη τον παραδοσιακό τρόπο γραφής, πήρε χαρτί και μολύβι, σιγά μην τους έκανε τη χάρη, στρώθηκε στο τραπεζάκι της κουζίνας μπροστά σε ένα φλιτζάνι καφέ και άρχισε να γράφει.

Μιλάμε για μεγάλο σουξέ. Το ραδιόφωνο δεν σταματούσε να το αναμεταδίδει. Ο ένας στους δύο άντρες, στο δρόμο ή στο λεωφορείο το σφύριζε ή το σιγομουρμούριζε. Εγώ, που πήγαινα τότε στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, το τραγουδάκι με την άγνωστη λέξη «απονιά» το είχα μάθει απέξω και μου άρεσε πάρα πολύ για την μελωδία του αλλά και για τις παραπονιάρικες φωνές των τραγουδιστών που το τραγουδούσαν, παιδάκι τότε με κοντά παντελόνια, πίσω στο μακρινό 1950.
Αναρωτιόμουν, άραγε ποιοί είναι αυτοί οι άντρες που μείνανε ταπί, τα βάψανε μαύρα και μπαίνουν σε μπελά γιατί δεν ξέρουν τι θα πει γυναίκα, και ποια είναι αυτή η γυναίκα που παίζει τη διπλοπενιά στην αγάπη, γίνεται το νταραβέρι της και δεν της καίγεται καρφί;
Όταν μεγάλωσα αρκετά και χτυπιόμουν από κορίτσι σε κορίτσι, μετρούσα μισοτελειωμένους ή τσακισμένους έρωτες και μάτωνα, τότε το τραγουδάκι αυτό, ξεφύτρωσε από τα παλιά και μου μίλησε και τότε κατάλαβα γιατί τις αγαπούσα τόσο πολύ και τις αγαπώ ακόμα πάρα πολύ όλες τις γυναίκες.

Για τη γυναίκα πόσοι δεν κλάψανε
πόσοι δε μείνανε ταπί
την αρνηθήκανε, μαύρα τα βάψανε
γιατί δεν ξέρανε γυναίκα τι θα πει.

Απονιά θα πει γυναίκα
και γυναίκα απονιά
στην αγάπη από μπεμπέκα
παίζει τη διπλοπενιά.

Για όλα αυτά που τραβούσα και ακόμα τραβάω εξαιτίας τους και προς χάριν τους, για το ότι με εξαφάνιζαν στα τάρταρα και με σήκωναν ψηλά στα ουράνια, για τις αγωνίες και τις αναμονές, για τη διαστολή του χρόνου, τις προδοσίες, τις ματαιώσεις, το μεγαλείο και την κόλαση αξεδιάλυτα της γυναικείας ψυχής, για τα ψέματα και τις αλήθειες τα δικά μου και τα δικά τους, για το κορμί τους, για την γεωγραφία τους, για τα κομματάκια μου, για το πηγαινέλα από τον δροσερό παράδεισο στο πυρακτωμένο καμίνι του ήλιου, για το ανάγλυφο, για το μοναδικό και ανεξίτηλο ταξίδι της ζωής με την γυναίκα, για την ίδια τη ζωή, για την γυναίκα.

(Σημείωση προς ηχολήπτη: Εδώ παρακαλώ, να ακουστεί το συγκεκριμένο τραγούδι, στην πρώτη του, κατά προτίμηση, εκτέλεση.)

Για τη γυναίκα φιλοσοφήσανε
όλου του κόσμου οι σοφοί
την επαινέψανε, την εχτυπήσανε
μα δεν της καίγεται καρφί.

Απονιά θα πει γυναίκα
και γυναίκα απονιά
στην αγάπη από μπεμπέκα
παίζει τη διπλοπενιά.