Η βέρα

«Φοβάμαι να κολυμπήσω τόσο βαθιά», είπα.
«Τα νερά είναι μαύρα εκεί. Μπορεί να υπάρχουν και τσούχτρες».
«Ναι, αλλά στο σημείο εκείνο έχασα τη βέρα μου», είπε.
«Την ένιωσα να γλιστράει απ’ το δάχτυλό μου καθώς έκανα ύπτιο».
«Μα δεν φοράς βέρα», είπα. «Ποτέ δεν φορούσες».
«Αλήθεια;» είπε.
«Ναι», είπα.
«Τότε δεν έχει νόημα αυτό που ζητάω», είπε.
«Κανένα», είπα.
«Εξάλλου, τι πιθανότητες έχεις να τη βρεις μέσα στην άμμο», είπε.
«Καμία», είπα.
«Θα πάω στο δωμάτιο να βάψω τα νύχια μου», είπε.
«Κάποια μέρα ίσως αποκτήσω μια βέρα».
«Το θεωρώ μάλλον απίθανο», είπα.
Ξάπλωσα πάλι στην πετσέτα μου
και συνέχισα να διαβάζω τη νέα βιογραφία του Μπέρρυμαν.
Ξαφνικά την είδα να τρέχει προς το μέρος μου
φωνάζοντας δυνατά, «έχασα τη βέρα μου!»
«Έχασα τη βέρα μου!»
«Δεν μου άρεσε ποτέ αυτή η βέρα», είπα.
«Είναι ηλίθιο να φοράνε τα ζευγάρια βέρα».
«Από πότε έγινες τόσο προοδευτικός», είπε.
«Μη διανοηθείς να μου ζητήσεις να πάω να την ψάξω», είπα.
«Ωραίος σύζυγος είσαι!
Ν’ αφήνεις τη γυναίκα σου χωρίς βέρα
μετά από δέκα χρόνια γάμου!» είπε.