90 δευτερόλεπτα: Έρχεται η άνοιξη -1

Κά­θε μή­να, σας προ­τεί­νου­με έναν τρό­πο για να δια­σχί­σε­τε 90΄΄ της ζω­ής σας. Τι ψυ­χή έχουν;

Μια μαύρη λιμουζίνα παρκάρει σ’ ένα στενορύμι της Τσάιναταουν στο Μανχάταν. Τριγύρω, καρότσια με εξωτικά λαχανικά, γδαρμένες πάπιες καπνιστές περασμένες από τα τσιγκέλια, κινέζες γραίες με τσεμπέρια να σακουλιάζουν τα πρασολάχανα. Από το αμάξι, κατεβαίνει η Άλις και μπαίνει στο ιατρείο του βελονιστή δόκτορα Γιανγκ. Παραπονιέται για επίμονους πόνους στην πλάτη της. Είναι μητέρα, και πολύχρονη αφοσιωμένη σύζυγος ενός πάμπλουτου. Και πολύ μπουχτισμένη. Την προηγούμενη μέρα, έχει δειλά καταγουστάρει έναν ξένο πατέρα στο σχολείο των παιδιών της. Ο δόκτορας της δίνει ένα μαγικό μίγμα βοτάνων. Την άλλη μέρα, η Άλις το πίνει, κι όταν ξανασυναντιέται στο σχολείο με τον Τζο είναι πια μεταμορφωμένη σε άγριο θηλυκό. Να και ο διάλογός τους:

«Άλις: Τα μάτια σου είναι σκέτη φωτιά./ Τζο: Ευχαριστώ. Με λένε Τζο Ράφαλο./ Και τι δουλειά κάνεις, Τζο;/ Ε, είμαι μουσικός./ Ουάου, σαξόφωνο; / Πώς το καταλάβατε; /Δείχνεις πολύ σεξοφωνίστας. Τι νούμερο γλωσσίδι χρησιμοποιείς; / Γλωσσίδι; / Ξέρεις εσύ, Τζο, εκείνο που μπαίνει ανάμεσα στα χείλη…/ Α, ναι. Τριάρι./ Τρελαίνομαι για σαξόφωνο. / Είναι σπουδαίο πνευστό. / Το καλύτερό μου. Κι η σύζυγος; Κι αυτή μουσικός; /Δεν είμαι παντρεμένος. / Ω, Τζο! Τις προάλλες, κατάλαβα πως σου αρέσει η Έντνα Μίλεϊ. / Είναι η αγαπημένη μου ποιήτρια./Σκέφτομαι να βρεθούμε να μιλήσουμε γι’ αυτήν. / Κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι./Πότε; / Αύριο. Στις τρεις. Στον ζωολογικό κήπο, Στο Σέντραλ Παρκ. Στους πιγκουίνους.»

Η Άλις και ο Τζο ζουν μέσα στην ταινία Alice του Γούντι Άλεν. Και των δύο οι καρδιές χτυπούνε σαν τρελές από τον πόθο. Αυτή τη στιγμή, εκατομμύρια καρδιές χτυπούνε σα τρελές από τον πόθο μέσα σε κινηματογραφικές ταινίες και σε βιβλία. Και οι άνθρωποι τις βλέπουν και τις διαβάζουν αυτές τις τρελές καρδιές. Ιδιαίτερα την Άνοιξη. Και θέλουν μια μέρα να χτυπήσει έτσι κι η δική τους η καρδιά. Και το θέλουν γιατί, χωρίς να το ξέρουν, αυτό είναι μια ένδειξη υγείας. Όχι ο έρωτας, αλλά το τρελό χτύπημα της καρδιάς. Ναι, ναι, οι διακυμάνσεις στον καρδιακό ρυθμό αποτελούν ένδειξη ότι η καρδιά είναι υγιής και εύρωστη. Η διαδεδομένη άποψη πως η καρδιά είναι ένα ρολόι που τικ τακ χτυπάει τα καρδιοχτύπια της με τάξη και κανονικότητα είναι μεγάλη μπαρούφα. Ούτε ρολόι είναι η καρδιά, ούτε εκκρεμές, ούτε μπουζί, ούτε πιστόνι. Δεν είναι ένα μηχανικό σύστημα με σταθερή συμπεριφορά. Δεν χτυπάει μηχανικά, όμως χτυπάει συγχρονισμένα. Η υγιής καρδιά παρουσιάζει μια ασυνήθιστη συμπεριφορά, η οποία περιλαμβάνει άπειρες χαοτικές μεταβολές, μικροσυσπάσεις και απειροελάχιστες διακυμάνσεις σε κάθε της χτύπο. Οι χτύποι της ακολουθούν φράκταλ ρυθμό. Κάθε χτύπος είναι σχεδόν ίδιος με τον προηγούμενο, αλλά ποτέ ακριβώς ο ίδιος. Οι νευρώνες που διεγείρονται αλυσιδωτά για να συσπάσουν τον καρδιακό μυ συγκροτούν ένα αυτοοργανωμένο χάος. Αυτό το χάος δίνει στην καρδιά την ελευθερία να ανακτά τον ρυθμό της έπειτα από κάποιο έντονο σοκ, όπως το τρέξιμο ή το ερωτικό κεραυνοβόλημα. Αν οι χτύποι της καρδιάς γίνουν μηχανικοί και σταθεροί, αυτό σημαίνει ότι η καρδιά χάνει την ευελιξία της και γίνεται εύθραυστη. Πρέπει συνεχώς να ταλαντεύονται πάνω από τη διαχωριστική γραμμή της τάξης και του χάους. Αν καθηλωθούν πάνω από τη μεριά της τάξης, τότε ο γήινος που τη φοράει παθαίνει συμφόρηση. Αν καθηλωθούν πάνω από τη μεριά του χάους, τότε πάρ’ τον κάτω τον ανθρωπάκο με μαρμαρυγή. Αφουγκραστείτε την καρδιά σας για ενενήντα δευτερόλεπτα, και θα εννοήσετε του λόγου το αληθές.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Να ερωτεύεστε. Πολύ. Ακατάπαυστα. Μανιακά. Ειδικά τώρα, την Άνοιξη, αφού τώρα είναι που οι ορμόνες σας χτυπάνε κόκκινο. Καλού κακού, για προληπτικούς λόγους, να βλέπετε ταινίες με έρωτες και να διαβάζετε φωτορομάντζα με έρωτες. Γιατί, ποιος ξέρει, μπορεί και να ισχύει η ρήση του ΛαΡοσφουκό: «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα είχαν ερωτευτεί ποτέ, αν δεν είχαν ακούσει να γίνεται λόγος περί έρωτος.» Τέλος χρόνου.

Απομνημόνευση της παραπάνω φράσης του ΛαΡοσφουκό: «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα είχαν ερωτευτεί ποτέ, αν δεν είχαν ακούσει να γίνεται λόγος περί έρωτος». Δεν είναι αξιομνημόνευτη;