Παναγιώτης ήταν το όνομά του στο Ληξιαρχείο, αδελφός της μάνας μου, πάει να πει θείος μου. Πήγε αμούστακος στην Αμερική και έπλενε πιάτα. Ύστερα, αγόρασε κιθάρα και έκανε σεγόντο στον Μπινγκ Κρόσμπυ. Και ο Μπινγκ Κρόσμπυ τον είχε διαλέξει, επειδή τον είχε ακούσει να τραγουδάει σεγόντο με τον Κάρλος Γκαρδέλ. Ο Γουίλυ ορκιζόταν πως είχε πάει στην Αργεντινή για χάρη μιας γυναίκας, που χόρευε τανγκό. Έδειχνε φωτογραφίες όπου τον έβλεπες ανάμεσα σε τσούρμο γυναικών, όλες σε κέντρα διασκέδασης και άλλες, ξεχωριστές, σε παραλίες, σε πόζες. Και ήταν γυναίκες που έμοιαζαν μιγάδες, ήταν και μαύρες. Τις ξεχώριζε και έλεγε «αυτή είναι η Αργεντίνα, ετούτη η Εβραία, εκείνη η Αρμένισα», δεν είχε πολλά με τις Αμερικάνες. Και οι περισσότερες ντυμένες με νυφικό, λες και έβγαιναν από το μυστήριο του γάμου.
Κάποια στιγμή ήρθε πίσω, μια βαλίτσα ρούχα και γραβάτες, είχε και την κιθάρα στην πλάτη. Του βρήκα ένα μικρό διαμέρισμα να μένει, είχε μια μικρή σύνταξη από την Αμερική να πληρώνει το νοίκι και να τρώει. Έπαιρνε την κιθάρα και πήγαινε στην ταβέρνα λίγο πιο πέρα, περισσότερο τραγουδούσε παρά έτρωγε, κάπνιζε όμως. Η γειτονιά τον λάτρευε. Μια μέρα όμως, που λες, εμφανίστηκε στο γραφείο μου ένας άντρας, σαράντα χρονών τον υπολόγισα, μιλούσε ξενικά, έτρεξα και βρήκα έναν μάστορα που είχε κάνει στο Βέλγιο ανθρακωρύχος, μου είπε πως εκείνος ο άντρας μιλούσε αγγλικά. Για να μην τα πολυλογούμε, έλεγε πως ήταν γιος του Γουίλυ. Συγκινήθηκα, τον αγκάλιασα, του είπα με νοήματα πως ήταν μεγάλη χαρά μου, τον πήγα στο σπίτι του Γουίλυ να δει τον πατέρα του. Το παιδί έπεσε στην αγκαλιά του Γουίλυ, δάκρυζαν τα μάτια του, άρχισαν την κουβέντα. Και ξαφνικά μούτρωσαν, το παιδί άνοιξε την πόρτα και έφυγε. «Τι έγινε, μπάρμπα;» ρώτησα τον Γουίλυ. «Του είπα να μου θυμίσει με ποια γυναίκα τον έχω κάνει και του κακοφάνηκε», εξήγησε ο μπάρμπας μου. Και η ιστορία τελειώνει την ημέρα που πήγα στο διαμέρισμα, βρήκα το κλειδί στην πόρτα, άνοιξα, όλα ήταν κακτοποιημένα: στρωμένο το κρεβάτι, πλυμένα τα πιάτα, το σφουγγαρόπανο στη θέση του. Και πάνω στο κομοδίνο, βρήκα το σημείωμα που έλεγε: «Δεν είναι ζωή εδώ, πήρα την κιθάρα μου και πάω πίσω». Δεν μάθαμε τίποτα. Κάποιος είπε πως ο Γουίλυ είχε ερωμένη τη γυναίκα του Γκαρδέλ και το παιδί που είχε ταξιδέψει από τόσο μακριά για να τον γνωρίσει, της έμοιαζε. Με τόσες γυναίκες που είχε ο Γουίλυ, είχε ξεχάσει τα πρόσωπα. Τέτοια συμβαίνουν.
Πηγή: Μαρτυρία του Ιωάννη Τριβιζά (1909-1990) στον γιο του Διονύσιο.
