Κάτι σαν αντίστιξη στον ιστό της πόλης

Οι Μύ­λοι εί­ναι κά­τι σαν αντί­στι­ξη στον ιστό της πό­λης, το λι­μά­νι με τις Απο­θή­κες-Μου­σεία και τους γε­ρα­νούς στα δυ­τι­κά, οι Μύ­λοι Αλ­λα­τί­νη και το –όχι και τό­σο γοη­τευ­τι­κό– Μέ­γα­ρο Μου­σι­κής στα ανα­το­λι­κά.
Βι­βλιο­θή­κη, ναι, θέ­α­τρο, ό,τι έχει σχέ­ση με το λό­γο, κά­τι για τα παι­διά, ότι άλ­λο λεί­πει από την δυ­τι­κή πλευ­ρά, που μα­ζί με το Μέ­γα­ρο, θα υπη­ρε­τούν όλες τις Μού­σες.
Δεν έχω πλη­σιά­σει πο­τέ εκεί, μό­νο από μα­κριά βλέ­πω τους Μύ­λους να κα­ταρ­ρέ­ουν χρό­νο με το χρό­νο, πά­ντα όμως σκε­φτό­μουν ότι ήταν ένα έτοι­μο Beaubourg!
Συ­νε­πώς, δεν έχω να σου στεί­λω κά­τι άλ­λο εκτός από πο­λύ θερ­μές ευ­χές να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί αυ­τό το Πο­λι­τι­στι­κό Κέ­ντρο – à la manière de Nιάρ­χος.
Ο λό­γος στους αρ­χι­τέ­κτο­νες και πο­λε­ο­δό­μους για τον τρό­πο στέ­γα­σης των ιδε­ών.
Και στους χρη­μα­το­δό­τες βέ­βαια, κα­θώς και στο ξε­κα­θά­ρι­σμα της ιδιο­κτη­σί­ας και των χα­ρα­κτη­ρι­σμών που μου φαί­νε­ται ακό­μη με­γα­λύ­τε­ρο βου­νό από το πρώ­το – στη χώ­ρα που ζού­με!