Οι Μύλοι είναι κάτι σαν αντίστιξη στον ιστό της πόλης, το λιμάνι με τις Αποθήκες-Μουσεία και τους γερανούς στα δυτικά, οι Μύλοι Αλλατίνη και το –όχι και τόσο γοητευτικό– Μέγαρο Μουσικής στα ανατολικά.
Βιβλιοθήκη, ναι, θέατρο, ό,τι έχει σχέση με το λόγο, κάτι για τα παιδιά, ότι άλλο λείπει από την δυτική πλευρά, που μαζί με το Μέγαρο, θα υπηρετούν όλες τις Μούσες.
Δεν έχω πλησιάσει ποτέ εκεί, μόνο από μακριά βλέπω τους Μύλους να καταρρέουν χρόνο με το χρόνο, πάντα όμως σκεφτόμουν ότι ήταν ένα έτοιμο Beaubourg!
Συνεπώς, δεν έχω να σου στείλω κάτι άλλο εκτός από πολύ θερμές ευχές να πραγματοποιηθεί αυτό το Πολιτιστικό Κέντρο – à la manière de Nιάρχος.
Ο λόγος στους αρχιτέκτονες και πολεοδόμους για τον τρόπο στέγασης των ιδεών.
Και στους χρηματοδότες βέβαια, καθώς και στο ξεκαθάρισμα της ιδιοκτησίας και των χαρακτηρισμών που μου φαίνεται ακόμη μεγαλύτερο βουνό από το πρώτο – στη χώρα που ζούμε!