Λιοντάρι του εδάφους / Μια σέλφι

Με μά­τια εξο­γκω­μέ­να να κι­νού­νται ανε­ξάρ­τη­τα
γρή­γο­ρο βά­δι­σμα κου­νι­στό
και ρύγ­χος στο λο­φίο

έβγαι­νες μέ­ρα σε οπτι­κό κυ­νή­γι
έτοι­μη πά­ντα για αναρ­ρί­χη­ση

Άτυ­χο έντο­μο
που κόλ­λη­σε σε γλώσ­σα εξω­θού­με­νη
με μέ­τρο έδι­να τους χυ­μούς μου
εσύ δεν μου ανοί­χτη­κες πο­τέ
άλ­λα­ζες χρώ­μα μό­λις σε έβρι­σκε το φως

Ου­δέ­πο­τε πρό­κει­ται να απο­γειω­θού­με
χά­μω πά­ντα θα τρι­γυρ­νάς
ίσως με ανε­βά­σεις το πο­λύ σ' ένα κλα­δί
Κα­λύ­τε­ρα να ήμουν θή­ρα­μα της νυ­χτε­ρί­δας
θα εί­χα πε­τά­ξει στη ζωή μου μια φο­ρά.

Λιο­ντά­ρι του εδά­φους = Χα­μαι­λέ­ο­ντας

Θέ­λη­σα να βγά­λω κι εγώ
ξύ­λι­νο το χα­μό­γε­λο
εμπρός στον κα­θρέ­φτη
Απέ­τυ­χα να σου­φρώ­σω τα χεί­λη σαν πα­πί
στή­θη­κα αν­φάς δεν μου άρε­σε η μύ­τη
γύ­ρι­σα προ­φίλ μου φά­νη­κε με­γα­λύ­τε­ρη

— Ίσως δεν έβα­λα ψυ­χή

Δύ­σκο­λο εντέ­λει να έχεις άκαμ­πτα δά­κτυ­λα
προ­έ­κτα­ση ενός χε­ριού
με βί­δες για αρ­θρώ­σεις

Έστει­λα μό­νο την αφιέ­ρω­ση
ανή­μπο­ρος να επι­συ­νά­ψω τη φω­το­γρα­φία

— Σ’ ευ­χα­ρι­στώ που με έκα­νες άν­θρω­πο!
Με αγά­πη Πι­νό­κιο.