Όταν ραγίζει η επιφάνεια της γλώσσας δεν ξέρεις ποτέ τι θ’ αναδυθεί από τα βάθη της.
Όπου νάναι καταφθάνουν κι οι φίλοι μας που κάπου έχουν ξεχάσει το παιδί τους που κάποτε πνίγηκε στον έρωτα και έγινε γοργόνα
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΥΚΑΣ: «Τετελεσμένοι μέλλοντες»
Και να η ομορφιά της σχέσης συνέχειας του Εύξεινου Πόντου με τη Μεσόγειο: μια λεπτομέρεια ελέγχου, τεστ ικανότητας να προχωρήσεις
«Πρέπει να σέβεσαι και να στέκεσαι με δέος μπροστά σε κάθε πιθανή κίνηση του ανθρώπινου σώματος. Ειδικά όταν βρίσκεται στην σκηνή»
«Πώς, πού να πάρει, βρέθηκα στο Άμστερνταμ ενώ βρισκόμουν στο Παρίσι;» Και οι πέτρες γύρω μου γνώριζαν την απάντηση:
Οι απολογισμοί ζωής είναι πρόσφοροι για κατηφή συμπεράσματα του τύπου: Γερνάω, η ζωή διαρρέει αμείλικτα, για πού οδεύω;
Κάτι ενδιαφέρον εκείνον τον καιρό έφερνε τους γειτονικούς κόσμους κοντά: τον ρωμαιοκαθολικό, τον ελληνορθόδοξο, τον αραβοϊσλαμικό
Μπορεί να είναι αβυσσαλέο, ανοιχτό, αποκαλυπτικό, ασύμμετρο, βαθύ, καυτό, μεγάλο, πληθωρικό, προκλητικό, πλούσιο, σέξι...
Έχω την εικόνα ενός πολύ μικρού παιδιού από 1 - 3 ετών το πολύ που απέναντι στην εικόνα τού Ελύτη κινείται δίχως καμιά αναστολή
