90 δευτερόλεπτα: Θυμάσαι τις μύγες σου;

Κάθε μήνα, σας προτείνουμε έναν τρόπο για να διασχίσετε 90΄΄ της ζωής σας. Τι ψυχή έχουν;

Μπαλκόνι, κουζίνα, κήπος, πάρκο, καφενείο, ουζερί, αίθουσα ταριχεύσεων, αμάξι, εκκλησία, πεζοδρόμιο, αεροπλάνο: όπου κι αν βρίσκεστε, μπορείτε να το κάνετε. Μπορείτε να βρείτε και να παρατηρήσετε μια μύγα. Μια μύγα μπορεί να βρεθεί παντού, πάντα. Υπάρχουν μύγες για όλα τα γούστα. Σε όλον τον πλανήτη, πετούν 85.000 είδη από αυτές. Κάποιο απ’ όλα, θα σας ταιριάζει. Πάρτε βαθιές αναπνοές και εντοπίστε τη δική σας. Στο μπράτσο της καρέκλας, στη σαντιγί, στην πληγή που βγάζει πύο, στα ροδοπέταλα, στον σβέρκο του διπλανού, βρίσκεται πάντα μια μύγα βολική και χρηστική. Την εντοπίσατε; Ωραία λοιπόν, χαλαρώστε και μην κάνετε απότομες κινήσεις, γιατί συγχύζεται εύκολα και απογειώνεται αστραπηδόν.

Κάντε έναν μικρό αναδρομικό υπολογισμό της ζωής σας. Αν είστε 25 χρονών, έχετε ήδη διανύσει 220.000 ώρες γήινης ζωής. Τουλάχιστον τόσες είναι και οι μύγες που σας έχουν αντικρίσει, χωρίς να τις έχετε προσέξει εσείς. Παρατηρήσατε ποτέ πόσο επίμονη μπορεί να είναι μια μύγα μαζί σας; Πόσο πιεστικά σάς γυροφέρνει, αγνοώντας τις εναέριες σφαλιάρες τις οποίες τής απευθύνετε; Όσο αμελητέα ποσότητα ζωής κι αν είναι για το δικό μας μάτι μια μύγα, άλλο τόσο κολοσσιαία μονάδα αναφοράς αποτελούμε εμείς για αυτήν, κάτι που μπορεί να τονώσει το πληγωμένο «εγώ» κάποιων. Όταν σας κοιτάει μία μύγα, αποτελείτε γι’ αυτήν τον δεύτερο πλανήτη της. Ο πρώτος, είναι ο ήλιος. Με βάση τον ήλιο προσανατολίζεται. Όταν σας παρατηρεί, γνωρίζει άριστα σε πόσες μοίρες υπό γωνία βρίσκεστε με τον ήλιο. Γι’ αυτό, αν ο ιδρώτας σας τής φανεί ιδιαίτερα γκουρμελίδικος, καθώς τον βυζαίνει πάνω στο μπράτσο σας, ενώ εσείς την ίδια στιγμή βυζαίνετε κάποιο ανθρωποειδές κατοικίδιο του πλανήτη, μπορεί εύκολα να σας εντοπίσει ξανά, έτσι και την αποδιώξτε με καμιάν ανάστροφη, διότι ενοχληθήκατε από τη δράση της προβοσκίδας της και της σπογγώδους αντλίας της πάνω στο δέρμα σας. Τη νύχτα, χρησιμοποιεί τη μυρωδιά σας για να σας εντοπίσει.

Σας απομένουν άλλα σαράντα δευτερόλεπτα για να αναλογιστείτε: 1/ Πόσες μύγες έχετε εξολοθρεύσει; 2/ Υπάρχουν και άνθρωποι-μύγες; 3/ Έχετε συμπεριφερθεί ποτέ ως μύγα; 4/ Θα το θέλατε; 5/ Πώς σας φαίνεται που σχεδόν το σύνολο της ζωής σας έχει σκαναριστεί και περιφέρεται αποθηκευμένο μέσα στο εγκεφαλάκι αυτών των εντόμων; 6/ Λειώνοντας μια μύγα λειώνω μαζί και μια μικρή μονάδα μνήμης η οποία με περιέχει; 7/ Πειράζει αυτό; 8/ Ποιος θυμάται κάποια μύγα που είδε στη ζωή του; Κάποια μύγα που να ήταν πλάι του σε μια σημαδιακή στιγμή της ζωής του;

Τέλος χρόνου.

Διαβάστε το παρακάτω ποίημα του William Oldys: «Σφριγηλή, όλο περιέργεια και δίψα, μύγα! / Πιες μαζί μου και πιες όπως εγώ: / Είσαι καλοδεχούμενη στην κούπα μου εδώ, / Γλέντα το, πιες αργά μέχρι τον πάτο: / Ρούφα για τα καλά τη ζωή, / Γιατί είναι μικρή, περαστική. / Μοιάζει πολύ των δυο μας η ζήση / Έτσι όπως σπεύδει γρήγορα να δύσει: / Ένα καλοκαίρι είναι η δικιά σου, μα τόση κι οι δικές μας /Κι ας κρατούν για εξήντα καλοκαίρια οι ανθρώπινες ζωές μας. /Εξήντα καλοκαίρια, όταν περάσουνε για μένα, / Θα μοιάζουν σα να ’ταν όλο κι όλο μόνο ένα!» (μτφρ. του υπογράφοντος).

Ο ποιητής ήταν ένας Βρετανός βιβλιοθηκάριος του δέκατου όγδοου αιώνα. Ναι, και τότε υπήρχαν μύγες. Και κάποιοι τις διάλεγαν για παρέα τους. Ιδιαίτερα οι πολύ μοναχικοί άνθρωποι. Γιατί έβλεπαν σε αυτές ένα κομμάτι του εαυτού τους.