Από τη φυλακή στη Συρία, όπου βρέθηκε στα νιάτα του, σώθηκε όταν η γυναίκα του ανακάλυψε πως η οικογένειά του είχε λιβανική καταγωγή και έτσι μπόρεσε να διαφύγει στον Λίβανο. Η φυλακή τού χάρισε δύο πατρίδες. Η βόμβα στο σπίτι τους στη Βηρυτό τού χάρισε μια τρίτη πατρίδα, τη Γαλλία. Τον έχουν κατηγορήσει για την πρωτοπορία της γραφής του. Τον έχουν κατηγορήσει ότι πήρε την αραβική ποίηση από τις αυλές των σπιτιών και την έβαλε στα σαλόνια. Το 1995 εκδιώχθηκε από την Ένωση Αράβων Συγγραφέων. Τέθηκε θέμα να εκδοθεί εις βάρος του φάτουα όταν καταδικάστηκε από φανατικούς κύκλους του Ισλάμ. Το 2013 έγινε κίνηση για να κάψουν έργα του. Ίσως τον έχει σώσει το γεγονός ότι δεν είναι πάντα εύκολο να κατανοήσει κανείς τους στίχους του, ενώ η γενναιότητα και η παρουσία του ως «αραβικής φωνής» παγκοσμίως τον κάνουν αποδεκτό.Οι διακρίσεις του περιλαμβάνουν το βραβείο Max Jacob το 2009, το βραβείο Goethe το 2011, το βραβείο Prince Pierre de Monaco το 2016 και πολλά άλλα. Ένας διαρκής ταξιδιώτης που η ποίηση και τα δοκίμιά του έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες, ενώ συνεχώς αυξάνονται οι μελέτες για το έργο του. Όπως σημειώνει ο Alain Bosquet (Adonis, l'ardente interrogation), ήδη από τα πρώτα κείμενά του σκιαγραφείται, «η βαθιά –ή διφορούμενη– ταυτότητα του Άδωνη»: «Αντί να κρατήσει το αραβικό του όνομα, διαλέγει ένα άλλο, που ακούγεται ελληνικό. Εξ αρχής λοιπόν ο Άδωνης ανήκει στη Μεσόγειο».
Άδωνις ή Άδωνης; Οι μεταφραστές του ερίζουν για την απόδοση του ονόματός του στα ελληνικά. Δεχτήκαμε τις απόψεις και των δύο πλευρών κρατώντας και τις δύο εκδοχές: η μία παραπέμπει στην κλασική κουλτούρα του, άλλωστε, ενώ η άλλη στην μοντερνιστική τάση του ποιητή.
