Όσον κι αν θέ­λου­με, δεν μπο­ρού­με να σκε­φτού­με την Ευ­ρώ­πη χω­ρίς την Αμε­ρι­κή. Χω­ρίς τις ΗΠΑ, για να εί­μα­στε συ­γκε­κρι­μέ­νοι. Στην ανι­σόρ­ρο­πη τραμπάλα του δυ­τι­κού πο­λι­τι­σμού, Ευ­ρώ­πη και Αμε­ρι­κή αντι­κρί­ζο­νται. Δεν μπο­ρείς να συ­ζη­τή­σεις τη μια, χω­ρίς να λο­ξο­κοι­τά­ζεις την άλ­λη.
Ευ­ρώ­πη και ΗΠΑ, λοι­πόν. Με­τράω πέ­ντε πράγ­μα­τα που τις δια­κρί­νουν. Θα μπο­ρού­σαν να εί­ναι εί­κο­σι πέ­ντε ή χί­λια δέ­κα πέ­ντε, όμως ο χώ­ρος εί­ναι λι­γο­στός, οφεί­λω να πά­ρω τις απο­φά­σεις μου.
Ξε­κι­νώ.

  1. Βρι­κό­λα­κας: Πρό­κει­ται για κα­θα­ρά ευ­ρω­παϊ­κό δη­μιούρ­γη­μα (θυ­μη­θεί­τε τον Δρά­κου­λα του Στό­κερ). Η Ευ­ρώ­πη εξα­κο­λου­θεί να εί­ναι αν­θρω­πο­κε­ντρι­κή ακό­μα και στις με­τα­φυ­σι­κές της ανη­συ­χί­ες, πράγ­μα που δεν ισχύ­ει για την Αμε­ρι­κή, του­λά­χι­στον όχι στον ίδιο βαθ­μό. Αυ­τός ο μαύ­ρος ου­μα­νι­σμός της Ευ­ρώ­πης, ο οποί­ος δια­πο­τί­ζει ακό­μα και τη με­τα­φυ­σι­κή, δεν εί­ναι δε­δο­μέ­νος στις ΗΠΑ, όπου η με­τα­φυ­σι­κή εκτρέ­πε­ται σε εξω­αν­θρώ­πι­να όντα (βλ. και πα­ρα­κά­τω).
  2. Εξω­γή­ι­νοι: Η Ευ­ρώ­πη πο­τέ δεν συμ­με­ρί­στη­κε την πί­στη (και την υστε­ρία) της Αμε­ρι­κής για τους εξω­γή­ι­νους. Οι Ευ­ρω­παί­οι φαί­νε­ται πως εί­ναι ιδιαι­τέ­ρως απα­σχο­λη­μέ­νοι με αυ­τόν τον πλα­νή­τη, τους νε­κρούς, τη μνή­μη, την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα, για να στρέ­ψουν το βλέμ­μα τους εκτός. Δεν συ­ζη­τούν για UFO, δεν τους σκο­τί­ζουν ανη­συ­χί­ες σε σχέ­ση με υπο­θε­τι­κή ει­σβο­λή των εξω­γή­ι­νων. Πα­τούν γε­ρά στη γη.
  3. Μνή­μη: Η μνή­μη της Αμε­ρι­κής εί­ναι βρα­χεία. Εκτεί­νε­ται έως τον Αμε­ρι­κα­νι­κό Εμ­φύ­λιο – άντε, έως τον Κο­λόμ­βο. Η μνή­μη της Ευ­ρώ­πης ρι­ζώ­νει βα­θιά και απο­δει­κνύ­ε­ται βα­ριά. Μία ήπει­ρος-σφα­γείο. Εκ­στρα­τεί­ες, πό­λε­μοι, κα­τα­στρο­φές, λι­μοί, σει­σμοί, κα­τα­πο­ντι­σμοί. Η ιστο­ρία της Ευ­ρώ­πης μπο­ρεί να γρα­φεί και ως θρί­λερ. Δύο πα­γκό­σμιοι πό­λε­μοι, Ιε­ρά Εξέ­τα­ση, αρέ­νες που κο­λυ­μπούν στο αί­μα. Επάλ­λη­λα ιστο­ρι­κά στρώ­μα­τα, όπου και να κοι­τά­ξεις η ιστο­ρία εί­ναι ένα πα­λίμ­ψη­στο. Ίσως γι’ αυ­τό η Ευ­ρώ­πη ανα­δει­κνύ­ε­ται η πα­τρί­δα της ενο­χής. Ιδί­ως της ιστο­ρι­κής – αλ­λά όχι μό­νο.
  4. Με­ρί­δα: Το θέ­μα της τρο­φής εί­ναι δεί­κτης πο­λι­τι­σμού, αλ­λά και ιδε­ο­λο­γί­ας, οι­κο­νο­μί­ας. Στις ΗΠΑ οι τε­ρα­τώ­δεις με­ρί­δες στα τα­χυ­φα­γεία και τα αε­ριού­χα πο­τά τρο­μο­κρα­τούν τους Ευ­ρω­παί­ους. Οι Αμε­ρι­κα­νοί εί­ναι εθι­σμέ­νοι στο king size. Οι Ευ­ρω­παί­οι όχι. Οι πο­σό­τη­τες του φα­γη­τού όπως και τα νού­με­ρα στα ρού­χα απο­δει­κνύ­ουν του λό­γου το αλη­θές.
  5. Πορ­νό: Οι γνώ­στες επι­μέ­νουν στη διά­κρι­ση. Το αμε­ρι­κα­νι­κό πορ­νό ου­δε­μία σχέ­ση έχει με το ευ­ρω­παϊ­κό. Οι Αμε­ρι­κα­νοί απε­νο­χο­ποί­η­σαν τη βιο­μη­χα­νία του πορ­νό. Η ενο­χι­κή Ευ­ρώ­πη χρειά­ζε­ται συ­νή­θως ένα πρό­σχη­μα. Ένα προ­κά­λυμ­μα κουλ­τού­ρας ή πλο­κής, πριν από τη διείσ­δυ­ση. Δεν της αρ­κεί το ωμό σεξ, χρειά­ζε­ται και ένα touch από Beaudelaire για να τα έχει κα­λά με τον εαυ­τό της.

Σο­φία Νι­κο­λα­ΐ­δου