Πoιητική, τεύχος 34
Δ/ντής: Χάρης Βλαβιανός
(Φθινόπωρο-Χειμώνας 2024)
Το τελευταίο, αποχαιρετιστήριο τεύχος της Ποιητικής
περιλαμβάνει σημαντικά ποιήματα και δοκίμια Ελλήνων και ξένων ποιητών, καθώς και δύο μεγάλα, πολυσέλιδα αφιερώματα στον ελληνικό υπερρεαλισμό και στη σχέση πεζογράφων και πανεπιστημιακών με την ποίηση. Μπορεί να διαβαστεί ως η επιτομή ενός εγχειρήματος που άνθισε επί τρεις και πλέον δεκαετίες, ως σύνοψη ενός ταξιδιού στη γλώσσα –στην πιο καθαρή και δυνατή της μορφή–, ως αποθετήριο σκέψεων και αισθημάτων σαρκωμένων με λέξεις.
Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος πορευόμενος
Συνομιλίες με τη Νατάσα Μπαστέα και τον Μάκη Προβατά
Από το φθινόπωρο του 2018 ως το φθινόπωρο του 2020 η Νατάσα Μπαστέα και ο Μάκης Προβατάς, σε µια σειρά συνοµιλιών στην Αθήνα και στα Τίρανα, κατέγραψαν τις σκέψεις του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρού Αναστάσιου για την πορεία του, τη ζωή του και τις εξελίξεις στον κόσµο γύρω µας.
Όταν η γνώση είναι ζωή
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
Τα κείμενα που απαρτίζουν τον τόμο αυτό, κείμενα για την παιδεία, την οικογένεια και τους νέους, ξεκινούν όλα από την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που κατά βάθος δυστυχεί όταν οι καταστάσεις τον σέρνουν πίσω τους. Αντίθετα, αυτό που θα τον ύψωνε στα μάτια του και θα του έδινε μια αίσθηση πληρότητας είναι το να επιχειρούσε ο ίδιος να χαράζει την πορεία του – ανεξάρτητα από το πόσο θα το κατόρθωνε. Είναι ζήτημα τιμής –υπαρξιακής πιο πολύ παρά ηθικής– να έχει κανείς το κουράγιο και τη θέληση να σχεδιάζει τη ζωή του και να παίρνει τις ανάλογες αποφάσεις. Για να αποφασίζει, όμως, πρέπει να γνωρίζει. Εκεί είναι το αγκάθι.
Το τραγούδι του δρόμου. Αυτοβιογραφία
ΓΙΩΤΑ ΒΕΗ
Στο Τραγούδι του δρόμου, η Γιώτα Βέη, η σημαντική ερμηνεύτρια της δημοτικής μουσικής παράδοσης, καταγράφει τις αναμνήσεις της και τους σταθμούς της προσωπικής και μουσικής της πορείας. Με μια αφήγηση συναρπαστική, που κυλάει σαν γάργαρο νερό, η τραγουδίστρια που ο Ρίτσος αποκάλεσε «η Κάλλας του δημοτικού τραγουδιού» μάς ταξιδεύει από τη γενέτειρά της, τα Λουτρά Πλατυστόμου, μέχρι την Αθήνα, την πόλη που στέγασε τα καλλιτεχνικά της όνειρα.
Μήδεια, Ιππόλυτος, Τρωάδες
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
Απόδοση: Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
«Επέλεξα αυτές τις τρεις τραγωδίες του µαγικού Ευριπίδη, ενώ ονειρεύοµαι και τις άλλες, γιατί έχουν ένα κοινό “µοτίβο”, ένα σηµαντικότατο για τη σύνθεση του µύθου “εύρηµα”: Το συντετριµµένο νεανικό σώµα.
Στη Μήδεια είναι τα σφαγµένα παιδιά. Στον Ιππόλυτο ο ίδιος ο τσακισµένος από το άρµα του νεαρός ήρωας. Στις Τρωάδες ο ριγµένος από τα τείχη µικρός Αστυάνακτας. Στη Μήδεια ακούµε µόνο τις εκκλήσεις των παιδιών για βοήθεια από µέσα. Στον Ιππόλυτο τον θρήνο του ίδιου του κατατσακισµένου νέου ως το ύστατο ψυχοµαχητό του. Στις Τρωάδες η φωνή του θύµατος έχει οριστικά σιγήσει. Η Εκάβη αναλαµβάνει να θρηνήσει για λογαριασµό του και για λογαριασµό µας τη θυσία της νεότητας κάθε φορά που τα αδιέξοδα των ανθρώπινων σχέσεων ή οι νόµοι της Ιστορίας χρειάζονται θύµατα». Δ. Χ.
Κακή συνήθεια
ΑΛΑΝΑ Σ. ΠΟΡΤΕΡΟ
Μετάφραση: Μαρία Παλαιολόγου
Δεκαετία του 1980, Μαδρίτη. Ένα κορίτσι, παγιδευμένο σε ένα σώμα που το νιώθει ξένο, μεγαλώνει στο εργατικό προάστιο Σαν Μπλας. Σε κάθε της βήμα έρχεται αντιμέτωπη με τον κοινωνικό συντηρητισμό, τις προκαταλήψεις και τη βία, απειλές που δεν ξέρει ακόμα πώς να αντιμετωπίσει.
Η πρωταγωνίστρια της Αλάνα Σ. Πορτέρο προσπαθεί να επιβιώσει και να διεκδικήσει ως τρανς άτομο τη θέση της στην κοινωνία έχοντας για συντροφιά της μοναχικούς, περιθωριοποιημένους χαρακτήρες, και για συμμάχους άλλες γενναίες γυναίκες που θα τη βοηθήσουν να καταλάβει ότι σ’ αυτό τον συναρπαστικό, και συνάμα τρομακτικό, κόσμο που δεν αποδέχεται το διαφορετικό, κάθε επιλογή είναι πραγματικά ζήτημα ζωής και θανάτου.
Η Κακή συνήθεια είναι ένα μυθιστόρημα σκληρό, αλλά ταυτόχρονα ποιητικό και συγκινητικό, μια σαγηνευτική ιστορία αυτοπραγμάτωσης που μιλάει στον «ξένο» μέσα μας.
Σεξ στις 30 του Φλεβάρη
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ
Το δεύτερο βιβλίο της «Τριλογίας του σεξ».
Η Αγγελική και, μαζί της, όλος ο θίασος του σεξ και της παράνοιας.
Και, φυσικά, ένας καινούριος άγνωστος πολιορκεί την Αγγελική με ανώνυμα μηνύματα και μοιάζει να την παρακολουθεί – κι αν είναι αυτός που υποψιάζεται, μαύρο φίδι που την έφαγε.
Μια σεξοκωμωδία για την καθημερινότητα και την αλήθεια. Γιατί ποτέ δεν είμαστε τόσο αληθινοί όσο όταν είμαστε για γέλια.
