Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Κι αν «τα χρόνια τρέχουν χύμα», ο Διονύσης Σαββόπουλος στέκεται σήμερα απέναντι στις οροσειρές του χρόνου και, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μας «συστήνει» τον εαυτό του, μέσα από τα 20 κεφάλαια αυτού του βιβλίου. Από τη γέννησή του στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη το σκληρό 1944 και τα πρώτα τραγούδια που σκάρωνε σε ηλικία 8-9 ετών στην εν μιά νυκτί απόφαση το ’63 να φύγει για την Αθήνα. Από το «Ροντέο» και το θρυλικό «Κύτταρο», Ηπείρου και Αχαρνών, στη ρήξη με το κοινό του το ’89.
Από τη συστράτευση με την Αριστερά στην αποστασιοποίηση. Από τον αγαπημένο του φιλόλογο στο γυμνάσιο Δημήτριο Βαφειάδη στους δασκάλους του Μάνο Χατζιδάκι, Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου και Ντόρα Μπακοπούλου. Από την τέχνη της συνύπαρξης στις δυσκολίες του γάμου και του πατρικού ρόλου, κι από την οικογένεια στην ευρύτερη οικογένεια των μουσικών. Οι οφειλόμενες συγγνώμες. Αλλά, πάνω από όλα, το σάλπισμα της γιορτής.
Λάμια
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΩΤΟΥΛΑ
Τα ποιήματα της Λάμιας δημοσιεύονται πενήντα χρόνια μετά από μια χρονιά ορόσημο για την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, τη χρονιά της μεταπολίτευσης. Ωστόσο, ως στιγμιότυπα-καταγραφές της διάδρασης μιας μητέρας με την κόρη της, στο πρώτο μέρος, και ως αναστοχασμοί του μόνου ανθρώπου, στο δεύτερο, φαίνεται να μένουν έξω από την Ιστορία.
Το μικρό εξάγωνο δωμάτιο
ΓΙΟΚΟ ΟΓΚΑΟΥΑ
Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου
Στο «μικρό εξάγωνο δωμάτιο», το δωμάτιο των αφηγήσεων, μπαίνει κανείς και αφηγείται μια ιστορία κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέφτη. Εκεί μπορεί να πει δυνατά ακόμα και πράγματα που δεν έχει ομολογήσει ποτέ και σε κανέναν, ιστορίες του παρελθόντος ως όνειρα του μέλλοντος, να αφηγηθεί στον εαυτό του την πραγματικότητα ως φαντασία και να γίνει, έτσι, η μνήμη του μυθοπλασία του εαυτού.
Το Μικρό εξάγωνο δωμάτιο, γραμμένο το 1994, είναι μια ιστορία ενδοσκόπησης, παράξενη και διεισδυτική, που φωτίζει, σ’ ένα «άνοιγμα» του χρόνου, σαν το εφήμερο εξάγωνο δωμάτιο, το πιο μύχιο κομμάτι του «εγώ».
Ο Θεός να σας έχει καλά, κύριε Ροουζγουότερ
ΚΕΡΤ ΒΟΝΝΕΓΚΑΤ
Ο Έλιοτ Ροουζγουότερ, βετεράνος του Β´ Παγκοσμίου πολέμου, αλκοολικός και εθελοντής πυροσβέστης, χάρη σε μια κληρονομιά βρίσκεται πρόεδρος του Ιδρύματος Ροουζγουότερ, ενός ιδρύματος με αμύθητη περιουσία, που αποκτήθηκε με μάλλον σκοτεινό τρόπο.
Μια ιδιοφυής απεικόνιση της απληστίας, της υποκρισίας και της ανοησίας όλων των ανθρώπων, μια εξαιρετικά εύστοχη σάτιρα για τη συλλογική τρέλα ενός έθνους.
Η αγορασμένη νύφη
ΠΙΤΕΡ ΚΟΝΣΤΑΝΤΑΪΝ
Μετάφραση: Νίνα Μπούρη
Ρώσοι επιδρομείς πυρπολούν ένα ελληνικό χωριό στον Καύκασο στα τελευταία χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αναγκάζοντας τη δεκαπεντάχρονη Μαρία και τους γονείς της να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Στον καταυλισμό όπου καταφεύγουν, βασιλεύει ο φόβος της χολέρας και της πανούκλας. Ο παπάς που είναι επικεφαλής δεν έχει άλλη λύση από το να «παντρέψει» τις προσφυγοπούλες με πλούσιους Οθωμανούς, για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χρήματα για την επιβίωση του συνόλου.
Βασισμένη στην πραγματική ιστορίας της Ελληνίδας γιαγιάς του συγγραφέα, Η αγορασμένη νύφη είναι ένα λυρικό και συγκινητικό μυθιστόρημα που ρίχνει φως σε ένα ταραχώδες, επικίνδυνο και συνάμα σαγηνευτικό κομμάτι της Ιστορίας.
Ο λάθος χαιρετισμός
ΜΑΞΙΜ ΜΠΙΛΛΕΡ
Μετάφραση: Πελαγία Τσινάρη
Ο Ερκ Ντεσσάουερ είναι νέος, ταλαντούχος και θέλει να γίνει μεγάλος συγγραφέας. Κάτι που δεν είναι εύκολο στο Βερολίνο της ενωμένης πλέον Γερμανίας, όπου κλίκες νέμονται την εξουσία μεταξύ τους και η ζηλοφθονία κυριαρχεί.
Ο Λάθος χαιρετισμός είναι ένα οργισμένο μυθιστόρημα για τον οπορτουνισμό και τον νέο εθνικισμό. Κυρίως, όμως, είναι ένα μυθιστόρημα που δίνει συναρπαστικά και με αναπάντεχη τρυφερότητα το πορτρέτο ενός νεαρού συγγραφέα ως «τέρατος», ως δειλού και ως αιώνιου παιδιού.
Αινίγματα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας
ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΜΑΥΡΟΓΟΡΔΑΤΟΣ
Επηρεασμένοι από την πληθώρα των πηγών και τη ζωντάνια των περιγραφών, έχουν πολλοί την εντύπωση ότι γνωρίζουμε τα πάντα για την καθημερινή λειτουργία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Την ίδια εντύπωση είχα και εγώ, από τα μαθητικά μου χρόνια. Μόνο πολύ αργότερα ανακάλυψα με κατάπληξη πόσο αποσπασματικές είναι οι πληροφορίες που διαθέτουμε και πόσα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Έτσι προέκυψε αυτό το βιβλίο. Δεν έχει τη φιλοδοξία να προσφέρει μία ακόμη συνολική περιγραφή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Έχει πολύ πιο περιορισμένο στόχο: να εξερευνήσει μόνο μερικές όψεις της που φαίνονται αινιγματικές όταν ιδωθούν από ευρύτερη συγκριτική σκοπιά.
Μία είναι η σιωπηλή εξαφάνιση της κληρονομικής βασιλείας. Μία άλλη είναι η έλλειψη πολιτογράφησης ακόμη και των μετοίκων που εκπλήρωναν τις ίδιες ακριβώς στρατιωτικές υποχρεώσεις με τους πολίτες. Μήπως ήταν η Αττική υπερβολικά μεγάλη για άμεση δημοκρατία; Γιατί ορίστηκε η απαιτούμενη απαρτία της Εκκλησίας του Δήμου μόνο σε 6.000 πολίτες και μόνο για αποφάσεις που αφορούσαν ατομικές περιπτώσεις; Πώς ακριβώς γινόταν η κλήρωση των βουλευτών και των άλλων αξιωματούχων; Η εκλογή των στρατηγών; Υπήρχαν πολιτικά κόμματα;
Το βιβλίο φιλοδοξεί να εντοπίσει και να αναδείξει τέτοια «αινίγματα», έστω και αν δεν μπορεί να τα λύσει.
