Δημήτρης Δημητριάδης

(Θεσσαλονίκη 1944). Γράφει πεζογραφία, ποίηση, θέατρο, δοκίμιο, μεταφράζει, και ζει απ’ αυτά – όχι με τη βιοποριστική έννοια.

Αυτός ο κόσμος δεν είναι ο δικός σου. [...] Ποιος ξέρει τι θέλει να πει το άσπροβιβλίο. Μόνο τυφλοί το διαβάζουν στον ύπνο τους

Η ερώτηση «Ποιος είναι ο πατέρας μου» είναι συγχρόνως η ερώτηση «ποιος είμαι εγώ».

Για το βιβλίο του Daniel Mendelsohn, «Μία Οδύσσεια. Ένας πατέρας, ένας γιός, ένα έπος»

Ένας επίκαιρος, ατέρμων υπαρξιακός μονόλογος

Η δραματουργία του Δημητριάδη είναι ριζικά ιδεολογική, αλλά και πολιτισμικά διάφορη προς οτιδήποτε παραδεδομένο ως κανονικό.

Αν τρίψω μ’ αυτό τα χέρια μου, το σαπούνι αφρίζει, ευφραίνεται… Όσο πιο αυτάρεσκα, εύστροφα... Μτφρ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

Η χώρα σαν να θέλει να αναπνεύσει, να γαληνέψει, να αφουγκραστεί τον εαυτό της στην τραγική ευφορία του τώρα, εδώ.

Θα ξεκινήσει ξημερώματα, πρώτο έτος του τέταρτου αιώνα της Χιλιετίας της Ανθρωπωδίας. Ο ουρανός θα είναι στην Άνοδο.