Στρεφόμενος ο Αρχιμήδης προς τον τάρανδο, ύψωσε την δεξιάν του, έκαμε τον σταυρό του και πρόφερε ...
Η κοινωνία δεν θα ανεχόταν και δεν θα μπορούσε να κατανοήσει κάτι τόσο αφύσικο...
Ο κόσμος γύρω του ξεχειλίζει πληγές, λιγότερο κρυμμένες από τις δικές κι όμως κανείς δεν δίνει σημασία
Άραγε θα επαναλαμβανόταν η ίδια ιστορία και την επομένη;
Τα απολιτικά ζώα δεν αυτοχειριάζονται, κατευθύνονται σε μια γωνιά του δωματίου να πεθάνουν
Γνωστοί και άγνωστοι σεξολόγοι αναρωτιούνται: καταργεί τη μοναξιά ο έρωτας, ακόμη και με τον εαυτό μας;
Ο γλάρος δεν καταδέχεται να στρέψει τη ματιά του προς το μέρος του, τον αγνοεί επιδεικτικά
Άγριοι πολεμιστές, Σαμουράι, παρατεταγμένοι στη σειρά, με μεγάλες πεσκανδρίτσες μοιάζαν έξω από τα νερά
Ώσπου μια μέρα τον άφησα εγώ, κι έφυγα μακριά από τις λόχμες
Μετάφραση: Ηλέκτρα Αναγνώστου, Θανάσης Κορώνης, Μάγδα Μαρίτσα, Νίκος Μανουσάκης, Ματίνα Μπίλλια με συντονισμό του ΝΙΚΟΥ ΠΡΑΤΣΙΝΗ
Λίγο πριν ο ήλιος δύσει, είδαν τα ανθρωπόμορφα ψάρια που τους ναυτικούς συντρόφευαν να προσαράζουν στην ακτή
Ο λεκές και η Λίζα
