«Η σύνοδος των τεχνών στη θεατρική δημιουργία»: Αντιφώνηση στην αναγόρευσή του σε επίτιμο σιδάκτορα Θεατρικών Σπουδών (ΕΚΠΑ)
Οι καλλιτέχνες οφείλουν να κατανοήσουν εκτός από τους κώδικες την ίδια τη φύση του θεάτρου του, που συνδέεται με τον αγώνα
Το θέατρο με αφορά ως τολμηρός ψυχοφυσικός στοχασμός για τη ζωή, όχι ως μελέτη θανάτου
Πλήξη όταν δεν διαβάζω εγώ. Αίσθηση ότι η ανάγνωση δημιουργεί μιαν αφελή και μονοσήμαντη ερμηνεία της πραγματικότητας
Πώς παρουσιάζεται (ή εννοείται) η θάλασσα επί σκηνής […] ανάγεται σε ζήτημα αισθητικό, κοινωνικό και οντολογικό
Η θεατρική ζωή της χώρας είναι μια ατελείωτη διασκευή. Μια παραλλαγή του όμοιου, ένας εκ νέου συνδυασμός ήδη υπαρχόντων πραγμάτων.
Η έντονη προβολή της υλικότητας του σώματος είναι μια απάντηση του σύγχρονου θεάτρου στην κυριαρχία των εικονικών σωμάτων.
Η δραματουργία του Δημητριάδη είναι ριζικά ιδεολογική, αλλά και πολιτισμικά διάφορη προς οτιδήποτε παραδεδομένο ως κανονικό.
Σύντομες σημειώσεις για το θέατρο
... σημαίνει μια σειρά από απρόσωπα ρήματα: συμβαίνει, πρέπει, φαίνεται, λέγεται…
Το νιώθεις ότι είναι μια λυκοφιλία. Ίσα-ίσα μερικά λόγια για να γνωριστείτε […]
Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, ο Αισχύλος και η εμβρυολογία της πατριαρχίας – «Τίνος είναι, ρε γυναίκα, τα παιδιά;»
