ή αλλιώς «Θέατρο στα Χρόνια του Kορωνοϊού». Και για μένα προσωπικά, σαν καλλιτέχνη, το Θέατρο εξισώνεται με το Συγκινημένο Σώμα.
Ένα μονόπρακτο σε επίπεδο πρωτοπλάστων!
Μια προσπάθεια διόρθωσης της σημαντικότερης μεταφραστικής παράβλεψης στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου
Ένας επίκαιρος, ατέρμων υπαρξιακός μονόλογος
Με αφορμή το θάνατο του μελετητή και κριτικού Έρικ Μπέντλεϋ που αποκαλούσε το Μπρόντγουεϊ, «ανάθεμα του καλλιτεχνικού θεάτρου»
Ερωτήσεις, απορίες, ατελείωτα ατελή κεφάλαια που αφορούν τη σύσταση ενός κόσμου που πιο πολύ «φαίνεται» παρά «είναι»
Χώροι από σάρκα που ψάχνουν νέες κατευθύνσεις νέες λέξεις νέες αντιμετωπίσεις. Χώροι μπορεί & άυλοι που αυτοτιτλοφορούνται άτιτλοι
Η θεατρική έρευνα στο μέλλον θα αναζητά τι ώθησε το ελληνικό θέατρο των πρώτων χρόνων του 21ου αι. σε αυτήν την εκρηκτική άνθηση
Όταν η θεσμική κριτική αντιλήφθηκε ότι ο Κοντραφούρης δεν ακολουθούσε κάποιον νεοελληνικό κανόνα, άρχισε να τον εγκαλεί στην τάξη
«Δεν με ενοχλεί να με κρίνουν. Αλλά τουλάχιστο η κριτική ας έρθει από ένα χώρο της γνώσης και της κατανόησης»
Μονολογικά αποσπάσματα σε μετάφραση – απόδοση: ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΕΚΟΥΡΑ
Τo «Spoon River» του Edgar Lee Masters σε νέα μετάφραση για μια νέα παράσταση
