Επιστολή του ΑΜΕΝΤΕΟ ΜΟΝΤΙΛΙΑΝΙ στον ΚΟΝΡΑΝΤ ΜΟΡΙΚΑΝΤ
Μπροστά σε κάποιον πάγκο διαβάζει δυνατά τον τίτλο (με κεφαλαία) ενός βιβλίου: «Καβάφη Απάντα». Εκείνος, ωστόσο, δεν απήντησε
Σε μισοκατεδαφισμένα σπίτια, κάτω από γέφυρες μπορεί το ασκημένο μάτι να διακρίνει στο μισοσκόταδο σκιές με ρυπαρούς χιτώνες...
Ακόμη με διακατέχει αυτό το άγχος πως ποτέ μέχρι να πεθάνω δεν θα προλάβω να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω...
Τα δικά μας τουκ-τουκ σαρώνουν σήμερα τις αθηναϊκές γειτονιές, άδεια ή φορτωμένα με τα πιο ετερόκλητα πράγματα
Στους τρεις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση: «όσο μπορείς» από το ομότιτλο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη
Ίσως πετάξουν τις καμήλες στο Νείλο να τις φάνε οι κροκόδειλοι· η αυτονόητη επικυριαρχία του εθίμου: το ολοκλήρωμα του τραγικού
Ποιος ξέρει… ίσως αντίθετα απ’ ό,τι εκ πρώτης όψεως φαίνεται, η ανάγνωση να είναι η πιο συλλογική μορφή ύπαρξης του ατόμου
Tο ποίημα-κραυγή για την ΚΥΠΡΟ και αποσπάσματα από κείμενο που έγραψε ως δημοσιογράφος ο Μεξικανός ποιητής ΧΟΣΕ ΑΝΧΕΛ ΛΕΪΒΑ
Οι γάτες δεν πολυκυκλοφορούν τα πρωινά του Ραμαζανιού γιατί οι άνθρωποι δεν τρώνε και δεν τους δίνουν κάτι να φάνε.
Παλαμάς στη βιβλιοθήκη του Τζόις. Ας ξαναθυμηθούμε τους δεσμούς του Τζόις με τους Έλληνες, την Ελλάδα και την ελληνική γλώσσα
Επιστολή της ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ προς τον μέλλοντα σύζυγό της ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΓΟΥΛΦ
