Άνοιγες τα συρτάρια σου κι έβρισκες ουρανό...
Θα παρακολουθώ απ΄ όλα τα παράθυρα την αβεβαιότητα της θέας
Μικρογραφία τόπου / που σέρνει μιας τραγωδίας το χορό
Άρα είπες ψέματα Ειρηνιώ. / Κι η δυσκολία έχει ένα δισεκατομμύριο συνώνυμα / όσο ψάχνεις βρίσκεις
Μια νυχτερινή περιπλάνηση με οδηγό το «Νυχτόραμα» του Ηλία Παπαγιαννόπουλου
κόπηκε στα δυο το χαμόγελο / το ένα κομμάτι δεν το βρήκα / όσο κι αν έψαξα. / Ό,τι δε με σκοτώνει, τελικά, με αφήνει μισό
Η λέξη θα έπρεπε να είναι προσανατολισμένη στη συγκεκριμένη μέρα και στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η ομάδα ή ο ίδιος ο χορευτής
Τώρα τι έγραψε η εφημερίδα αυτό είναι ένα άλλο θέμα / από χαρτί φτιάχνονται κι αυτές...
Σουρούπωνε κι ανέβαινε πανσέληνος / όσοι δεν ήξεραν πολλά για τη ζωή / βάζανε τα κλάματα
Καθώς το τρακτέρ απομακρυνόταν αυτό συνέχιζε να έχει το λαιμό του γυρισμένο και να μας κοιτάζει, ώσπου χάθηκε στο βάθος του δρόμου
Στα μαύρα ντυμένοι και οι δυο / Τη βακτήρια εγώ κι εκείνος το δρεπάνι / διασταυρώνουμε σαν ξίφη
Κοίταξε έξω απ΄το παράθυρο ψάχνοντας το πρόσωπό του. Τον είδε να έρχεται και ήταν ίδιος με ήλιο. Ο ήλιος της ντυμένος στο χακί
