Υπάρχει ακόμη «οδός Πεμπτοπαζάρου»; Γίνεται σε αυτόν τον δρόμο «αγορά» την Πέμπτη; Μήπως είναι ένα απ' τα παζάρια της ζωής μας;
– Μερικοί σας κατηγόρησαν ότι τα πρόσωπα από τα οποία πήρατε συνέντευξη ήταν στην πραγματικότητα ανύπαρκτα.
Εσύ ταΐζεις τα πτηνά του ουρανού με σταράκι γλυκό και ρόδι κατακόκκινο. Η άχνη ζάχαρη φέγγει λιγουλάκι ακόμα ενώ σκοτεινιάζουμε.
– Ποια είναι η παλαιότερή σας ανάμνηση; – H πρώτη μου κούκλα. Ήταν πάνινη, από την μια μεριά έκλαιγε από την άλλη γελούσε.
Ο Δίας — μόνος — αγνώριστος από το πάχος, βούλιαξε με πάταγο σε μια ετοιμόρροπη πολυθρόνα στο σαλόνι
Δυο-τρεις από μας παίρναν τις κυρίες κάτω και γινόταν χαμός ενώ ο εκδότης έμενε όρθιος καπνίζοντας το πούρο του στην πλώρη.
Δεν υπάρχει λέει άλλη μέθοδος εκτός από σένα τον ίδιο / με σχήματα λίγα κι ακριβά
Δυσκολεύομαι να μαζέψω τα κομμάτια μου / όμως η ύλη μου μπορεί και αναπνέει ακόμη / κι έξω απ’ το δέρμα
Το άλογο θα φτάσει εκεί, θα προσπαθήσει να τρυπώσει, δε θα μπορεί και κλαίγοντας μ’ επίγνωση θα φτιάξει απ’ την αρχή τη μοναξιά
Ο Γκογκό & ο Ντιντί έπειτα από δεκαετίες αδιάλειπτης παρουσίας / σε σκηνές ανά την υφήλιο / εγκατέλειψαν το θέατρο μια για πάντα
Mια μέρα, εκεί που μισοκοιμόταν στον καναπέ, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πια φίλες
«Το ξεσταύρι μου μέσα», μουρμούρισε ο Ορφέας και τράβηξε καινούργιο χαρτάκι για να φτιάξει καινούργιο τσιγάρο
