Το άλογο θα φτάσει εκεί, θα προσπαθήσει να τρυπώσει, δε θα μπορεί και κλαίγοντας μ’ επίγνωση θα φτιάξει απ’ την αρχή τη μοναξιά
Ο Γκογκό & ο Ντιντί έπειτα από δεκαετίες αδιάλειπτης παρουσίας / σε σκηνές ανά την υφήλιο / εγκατέλειψαν το θέατρο μια για πάντα
Mια μέρα, εκεί που μισοκοιμόταν στον καναπέ, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πια φίλες
«Το ξεσταύρι μου μέσα», μουρμούρισε ο Ορφέας και τράβηξε καινούργιο χαρτάκι για να φτιάξει καινούργιο τσιγάρο
Τα νύχια μου ξεφλουδίζουν σαν κρεμμύδια. Τώρα που κάτω απ’ το δέρμα εξαπλώνεται ο ερυθηματώδης λύκος, μου φτάνουν οι κυνόδοντες
Στους δρόμους πάλι στους δρόμους / το λάθος της ιστορίας είναι ότι / η ιστορία είναι λάθος
Εκείνο το μεσημέρι είχαμε πει να βρεθούμε με τον Γιώργο Ιωάννου και τον Διονύση Σαββόπουλο, καταμεσής του κλεινού άστεως
Επικράτησε ηρεμία, το πηγαινέλα σταμάτησε και η σιωπή δεν διαταράχθηκε στο μπαλέτο των πουλιών
Τα παιδιά αρκετούς τόνους πιο σκούρα απ’ όταν ξεκίνησε το καλοκαίρι, τα βότσαλα, σταθερά, άσπρα και γκρι
Σκεφτόταν πώς ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή του από την ώρα που στρατολογήθηκε με τη βία και βρέθηκε στις τάξεις των ανταρτών…
Εκδηλωνόταν στην πείνα της και στον απόκοσμο τρόπο που έτρωγε με το πάντα σε κίνηση μυαλό της και το πάντα ανήσυχο σώμα της
Το μεγάλο μωβ ψάρι με τα πράσινα πτερύγια τσιμπολογάει κίτρινο κλαδί. Κι εγώ μικρή, σε πρώτο πλάνο, βυθίζομαι στην άμμο
