Σάπιο —τώρα που ξαναβρήκα τις λέξεις μου— ένα ιερό πουλί εδώ —μέσα στα σπλάχνα μου— το έθαψα
Τις γυναίκες που ερωτεύομαι τις έχει στεφανώσει η δεκαετία του ’70
Ο πρώτος θάνατος συμβαίνει μες στη γλώσσα. Να ελευθερωθώ / να καθαρίσει ο έρωτας από τον εφιάλτη του
– Μερικοί σας κατηγόρησαν ότι τα πρόσωπα από τα οποία πήρατε συνέντευξη ήταν στην πραγματικότητα ανύπαρκτα.
Εσύ ταΐζεις τα πτηνά του ουρανού με σταράκι γλυκό και ρόδι κατακόκκινο. Η άχνη ζάχαρη φέγγει λιγουλάκι ακόμα ενώ σκοτεινιάζουμε.
– Ποια είναι η παλαιότερή σας ανάμνηση; – H πρώτη μου κούκλα. Ήταν πάνινη, από την μια μεριά έκλαιγε από την άλλη γελούσε.
Ο Δίας — μόνος — αγνώριστος από το πάχος, βούλιαξε με πάταγο σε μια ετοιμόρροπη πολυθρόνα στο σαλόνι
Δυο-τρεις από μας παίρναν τις κυρίες κάτω και γινόταν χαμός ενώ ο εκδότης έμενε όρθιος καπνίζοντας το πούρο του στην πλώρη.
Είσαι εκεί όπου το σώμα που γυαλίζει προεξέχοντας από το νερό δεν είναι το δελφίνι, παρά μια σημαδούρα λυτή, έρμαιο των κυμάτων
Υπάρχει ακόμη «οδός Πεμπτοπαζάρου»; Γίνεται σε αυτόν τον δρόμο «αγορά» την Πέμπτη; Μήπως είναι ένα απ' τα παζάρια της ζωής μας;
Mια μέρα, εκεί που μισοκοιμόταν στον καναπέ, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πια φίλες
Δεν υπάρχει λέει άλλη μέθοδος εκτός από σένα τον ίδιο / με σχήματα λίγα κι ακριβά
