Το σώμα του Δάντη ρίχνει σκιά στο βραχώδες μονοπάτι όπου πορεύεται με τον Βιργίλιο, σκιά χωρίς σκιά
Κι ήταν αμετανόητα Τετάρτη / Μου κρατούσες το χέρι / Και μου ψιθύριζες / Θα ᾽ρθω ξανά / Θα ᾽ρθω ξανά…
Χαζέψαμε τ’ ακέφαλα αγάλματα προχωρήσαμε στο γυμνάσιο στα δημόσια αποχωρητήρια κι έπειτα μέσα απ’ τη νότια στοά μπήκαμε στα λουτρά
«Τελειώσαμε» μου λέει. Μου χαμογελά και κάνει ένα αστείο σχόλιο για το επίθετό μου, έξυπνο, διακριτικό, σχεδόν κάτι σαν κοπλιμέντο
Είμαι η Ντόρις Λέσινγκ. Σήμερα γίνομαι πενήντα χρονών. Θα ζήσω πολλά χρόνια ακόμα, θα γράψω αναρίθμητα κείμενα, θα ταξιδέψω...
Η μαύρη χήρα στεκόταν όρθια στο πλευρό του νεκρού και σκούπιζε τα δάκρυά της με το μεταξωτό μαντήλι που της είχε κάποτε χαρίσει.
Εδώ θα ’ρθει, όταν πεθάνει, πλήρης ημερών αχαριστίας. Τον ονομάζουμε σκοτεινό κήπο. Είναι ο ειδικός χώρος για τους αχάριστους
Μια εικονογραφημένη αρσενική κωμωδία
Με τη γρήγορη απόκριση, πάγωσαν όλοι. Τα γέλια σταμάτησαν απότομα και κοιτούσαν μια τον γέρο και μια τα τούβλα απορημένοι
Ζούσα στην εποχή που οι σχέσεις ήταν απλές και εύκολες και οι γυναίκες επιθετικές
Ο φόβος είναι ένα τρομαγμένο θηρίο.Πιαστήκαν τα μαλλιά του στα χέρια μου την ώρα που με δάγκωνε κι εγώ δεν τον φοβόμουν
Τα πράγματα είναι δανεικά. Κι αν άγγιξε ταβάνι ο Μ. κι έγινε ύπατος μ’ απλή αναλογική ποιο τ’ όφελος που η πλάστιγγα σαν έγειρε...
