Ψίχουλα να πετάει αυτή να τρώει αυτός. Να τα κατασπαράζει ύπουλα από απόσταση να μη τον παίρνεις χαμπάρι.
Δάση κάθετα βαθυπράσινη διάρκεια & εθυγράμμιση που η εμπειρία τους ήθελε υπομονή & υπενθύμιση πως η παιδική τους ψυχή τα θυμάται
O Οδυσσέας κι οι Κύκλωπες δάκρυα λείβοντες, τη μάγισσα παρακαλούν χοίροι να γίνουν, εδέσματα για το γαμήλιο τραπέζι του Αντίνοου
Αλλά τελικά η κουρτίνα ... ποτέ δεν άνοιξε / για να μπορέσω να δω αραδιασμένα στη σειρά / τα σουβενίρ από τα φλογερά μου πεπρωμένα
Άσε να ξαφνιάζονται οι μίζεροι / απ ’την τόλμη μου, / όσο θέλουν. // Έγινε το θαύμα στην ελευθερία μου.
Ο άντρας είναι στόμα με φιλιά. Είναι ψιχίο ιερό μέσα στην ύλη. Είναι αυτός που έγραψε: «το τίποτε προπορεύεται και έπεται».
Δεν έλυσαν ποτέ την παρεξήγηση στην οποία βασίστηκε ο έρωτας του μολυβένιου στρατιώτη, χάρη στον οποίο κακόπαθε, αφού η χορεύτρια
Είναι η πρώτη έγχρωμη ταινία της Καρέζη. Φοράει ένα κορυφαίο μπλουτζίν (στα 1966; / σε τι γραμμή; / εφαρμοστό) κι αστράφτει.
Βρήκα τα σκουλαρίκια που ’θελες ν’ αγοράσεις. Στα είχα πάρει στα κρυφά το τελευταίο βράδυ· αλλά παρέπεσαν και χαθήκαν.
Συνέχισε να με κοιτά σταθερά σα να προσπαθούσε να οδηγήσει τη ματιά του εκεί που θα ήθελε και όχι στο πουθενά όπου συνήθως
Εκεί εισέρχονταν οι κτίστες με τις γαλότσες και ντενεκέδες με τσιμέντο στις ηλιοπαρμένες ωμοπλάτες καθώς ανέβαιναν στον ουρανό
Κι έπειτα… Από το ένα ξάφνιασμα στο άλλο, από τον ενδόμυχο φόβο στην δύναμη του παράδοξου!
