Πείτε το πενία, πείτε το πλεονεξία, σημασία έχει ότι, ανεξαιρέτως κινήτρου, το αρκαδικό δαιμόνιο έκανε πάλι το θαύμα του
Από τότε άρχισα να βλέπω παράξενα όνειρα. / Έμεινα ένας βράχος που διαβρωνόταν συνεχώς, / αφού ανελέητα πετώ επάνω μου τη θάλασσα
Για μερικές στιγμές άφησα την ηχώ των στίχων να αιωρείται απαλά μέσα μου, μέχρι που κατακάθισε αθόρυβα
Τόσος ρόχθος υδάτων κι ούτε μια χάρτινη βάρκα να βρει τον γκρεμό για τη θάλασσα!
Σ’ αυτό τ’ ακρογιάλι ξανάρθα. Λέπια σκουριάς οι κλειδώσεις. Απ’ τ’ ανέμου τα νεύματα αλάτι σταλάζει νωπό
Σκάει στα γέλια κι ο ήχος κάνει πιγκ πογκ στους τοίχους των διαδρόμων μέχρι τον 5ο και πίσω. Έχει το ίδιο γέλιο απ’ όταν ήταν 20
Πριν ο Αρτέμης υπογράψει τη δήλωση και επικεντρωθεί στο φαΐ, ήταν από τους πιο πιστούς αγωνιστές του κόμματος
Το καλοκαίρι, λένε, είναι το αντίθετο της ιστορίας το στιγμιαίο & διαρκεί, το ακαριαίο & συνεχίζει [...] Ένα άγαλμα από ενεστώτα
Δεν φοβόντουσαν πια, αλλά κάτι είχε σπάσει με τον τρόπο που σπάνε τα αγγεία στη γη και γίνονται όστρακα.
«Άκου εδώ. Ξέρω πως γράφεις κάτι για μένα. Πρόσεξε τι θα πεις, γιατί αλλιώς θα λογαριαστούμε!»
Προϊσταμένη η μια, υφισταμένη της η άλλη. Κι οι δυο ζήτησαν άδεια ακριβώς για τον ίδιο λόγο να γλιτώσουν δηλαδή η μια από την άλλη
Τα γεγονότα των ημερών οδήγησαν στη σύνθεση 4 ποιημάτων στο μοτίβο των σύγχρονων ελληνικών παθών & του αναστοχασμού της ιστορίας
