Παραληρούσαν περιστέρια, πευκοβελόνες μύριζαν γκρεμό, έκοψα τότε τον μίτο σε ακούμπησα νεκρό στο όστρακο της μνήμης
Αιωρούμαι στο διάστημα με το αεροστεγές μου σώμα κι ανοίγω τρύπες πάνω στο μαύρο του σύμπαντος
Μόνος, σαν τρυφερό κλωνάρι απέναντι στην αφεγγιά, με μια γεύση αθανασίας κολλημένη στη γλώσσα,
Για ραντεβού, τηλεφωνήστε καθημερινά 6-8 το απόγευμα.Αναμένεται αυξημένη ζήτηση. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας
Και ο καφές κρύωσε κάτω από την κληματαριά. Όταν πια πλησίαζε μεσημέρι, σαν τρελή η Δέσποινα όρμησε στο καφενείο
Βαθιά κάτω απ’ τα χώματα, στο λαγούμια τους μέσα, συσκέπτονται λαγοί με τρεμάμενα μουστάκια, στιλπνές αλεπούδες
Κατ’ αρχάς θα με ρωτήσει πώς είμαι, αν με πονούν πολύ τα κόκαλά μου. Θα της απαντήσω πως όλα αυτά τώρα είναι περασμένα...
Ο έρωτας ορίζεται ως η χρησιμοθηρική προέκταση της εξάσκησης των ανθρωπίνως εξελισσομένων σωματικών εργαλείων
Αν κάποιος πρέπει να μας ψέξει / είναι τα παραμελημένα μας μισά / που αναγκάζονται να διάγουν μονοδιάστατα
Εκεί που περίμενα μια ακόμη απόρριψη της ανυστερόβουλης πρότασής μου, μ’ έπιασε από τον αγκώνα και μου είπε: «Πάμε, τώρα».
Εκείνο το απόγευμα, φεύγοντας απ’ τη δουλειά, αφέθηκα σε μια ανεξήγητη παρόρμηση και την ακολούθησα
Ήθελα να δώσω το χέρι μου σε κάποιον εδώ και να είναι από λόγια. Να του μιλήσω να ησυχάσει η ψυχή του. Στη Φαρμάκω πέντε βδομάδες
