Εδώ και 77 χρόνια περιμένει στον πάτο του Αιγαίου – μπροστά στο ηλιοβασίλεμα ένα πτερύγιο αναδύεται αργά και δείχνει το σημείο.
Φάρσα αφανισμού από υπό έκδοση καινούρια νουβέλα
Το δωμάτιο εξελίσσεται σε απειρόεδρη πρισματική σβούρα, που κινεί η στροφή του ματιού σου
Μια παροδική εξέγερση συχνά γίνεται το ανακλώμενο είδωλο της ιστορίας — η χαίνουσα πληγή που λέμε σώμα
«Κοάζει». Κοτζάμ λέξη στην αποκλειστική υπηρεσία ενός τόσο δα ενοχλητικού αμφίβιου...
Κολυμπώντας στα γαλάζια νερά του μελλοντικού μου χρόνου / Αναβάτης δελφινιών σε παλιά καλοκαίρια...
Γι’ αυτό σου μιλώ για λήθη ανάμεσα απ΄τις ληκύθους της απουσίας / γι’ αυτό σου περνάω στα δάχτυλα τα βαθιά ζαφείρια της νύχτας
Η Ιστορία του μέλλοντος / θ’ αφηγηθεί / στα ρυτιδωμένα νεογνά της / με μια παρ’ ολίγον / ανομολόγητη ευχή:
Τα ραντεβού δεν δουλεύουν έτσι. Υπάρχει μια σειρά από απλούς κανόνες ένας από τους οποίους είναι ότι δε μπορείς να μην εμφανίζεσαι
Πριν το χελάνδιο να προσεγγίσει στην αποβάθρα, στην απέναντι ακτή του κόλπου φάνηκε ένα μεγάλο στρατόπεδο αντίκρυ από τα τείχη
Διαλέγει τα γράμματα ένα ένα στους αυτόματους πωλητές. Ξοδεύει πολύ το Α και το Ο, που είναι πιο φτηνά και έχουν μεγάλη χρήση
Δε μετανιώνω ενυπάρχω σε άπειρα κοσμικά δώματα / ποιός ξέρει ίσως η στάχτη μου άνθη του κάμπου / θα ραγίσουν πλακόστρωτα
