Η δεσποινίς Έλλη κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες με τη βαλίτσα παραμάσχαλα και η μαμά έκλεισε ορμητικά την πόρτα πίσω της
Έτσι ασκεπείς και ελεύθεροι ανεβαίνουμε στον ουρανό κι ο γέροντας χαμογελά έχοντας μνήμες ακριβές από χείλη σαν άνθη ανοιγμένα...
Πρέπει να παραδεχτείτε ότι εμείς οι δυο είχαμε πάντα ένα δικό μας, ξεχωριστό τρόπο για να κάνουμε τα πάντα
Κάπνιζε με το δεξί, καρφωμένος στο έμπα του λιμανιού με μέτωπο αυλακωμένο, ο αέρας ανέμιζε στάχτες και πίκρα
Να πας εκεί όπου τα κάτοπτρα δεν έχουν εξουσία. Εδώ όλα σωπαίνουν: η χώρα, οι γεννήτορες, το παρελθόν
είσαι η απάντηση στον άστοργο Θεό /δοξάρι εσύ στων μελισσιών τα βιολοντσέλα /είσαι παράπονο κρουστό του χαλικιού
Με το ίδιο ισχνό σου σώμα, έκανες ένα πέρασμα. Το ακολούθησα γιατί έμοιαζε η μόνη επαναστατική πράξη με ικανότητες
Βαρκάρηδες στέκουν παρατεταγμένοι πάνω στα σκαφίδια τους περιμένοντας πελάτες για να τους ταξιδέψουν ως την είσοδο του Κάτω Κόσμου
Στο σπίτι μας οι επισκέπτες / δεν έφερναν δώρα / ούτε λουλούδια / μόνο από μια ιστορία
Μείωση περιττών απαιτήσεων. / Βαρύ θαύμα σε φθαρμένο σκοινί, / γρήγορα ένα στρώμα / να μη τσακιστεί το θαύμα
Κορίτσια φωσφορίζουν στο σκοτάδι / γεννημένα όλα κοντινές μέρες / και οι κόρες τους / λουλούδια / σε δέντρο της πόλης
Σάστισε. Πήγε να σηκωθεί, να καταλάβει τι του γίνεται, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε καβάλα στο άλογο ο φουστανελάς.
