Δεν ήταν πράγμα δύσκολο να μπουν όλες αυτές οι ιστορίες στη σειρά και να αρχίσουν να τρέχουν σαν ποταμός στα σοκάκια του γκέτο
Εγώ έβλεπα όνειρα: τον εαυτό μου διάσημη σοπράνο / αλλά άηχη / να ισορροπεί στην άκρη του μεσαιωνικού κάστρου
Το νεκταρίνι μες στο χέρι της πλανήτης δαγκωμένος./ μικρές τοξοειδείς τροχιές / από και προς τα δόντια της / δόντια τιτανικά
Εδώ και 77 χρόνια περιμένει στον πάτο του Αιγαίου – μπροστά στο ηλιοβασίλεμα ένα πτερύγιο αναδύεται αργά και δείχνει το σημείο.
Φάρσα αφανισμού από υπό έκδοση καινούρια νουβέλα
Το δωμάτιο εξελίσσεται σε απειρόεδρη πρισματική σβούρα, που κινεί η στροφή του ματιού σου
Μια παροδική εξέγερση συχνά γίνεται το ανακλώμενο είδωλο της ιστορίας — η χαίνουσα πληγή που λέμε σώμα
Εκείνες τις στιγμές φοβήθηκα τον ίδιο μου τον εαυτό, αυτή την άγνωστη μέσα μου που φοβόμουν ότι μπορεί και να ήμουν
Η Ιστορία του μέλλοντος / θ’ αφηγηθεί / στα ρυτιδωμένα νεογνά της / με μια παρ’ ολίγον / ανομολόγητη ευχή:
Τα ραντεβού δεν δουλεύουν έτσι. Υπάρχει μια σειρά από απλούς κανόνες ένας από τους οποίους είναι ότι δε μπορείς να μην εμφανίζεσαι
Πριν το χελάνδιο να προσεγγίσει στην αποβάθρα, στην απέναντι ακτή του κόλπου φάνηκε ένα μεγάλο στρατόπεδο αντίκρυ από τα τείχη
Διαλέγει τα γράμματα ένα ένα στους αυτόματους πωλητές. Ξοδεύει πολύ το Α και το Ο, που είναι πιο φτηνά και έχουν μεγάλη χρήση