είσαι η απάντηση στον άστοργο Θεό /δοξάρι εσύ στων μελισσιών τα βιολοντσέλα /είσαι παράπονο κρουστό του χαλικιού
Με το ίδιο ισχνό σου σώμα, έκανες ένα πέρασμα. Το ακολούθησα γιατί έμοιαζε η μόνη επαναστατική πράξη με ικανότητες
Κορίτσια φωσφορίζουν στο σκοτάδι / γεννημένα όλα κοντινές μέρες / και οι κόρες τους / λουλούδια / σε δέντρο της πόλης
Τον άνδρα αυτόν που χολικά γογγύζει όλο κίτρινο νόημα κάτω από την προβιά μιας λιόντισσα του αγριμιού —και μάνας κουταβιών 9—
Οι εικόνες διαδέχονται η μια την άλλη. Συγκροτείται έτσι η μονάδα, «ο φορέας του νοήματος», στην ονειρική κατάσταση
Ξινοπικρόγλυκα, κίτρινα αφηγήματα. Διαβάζονται και μαζί και χώρια
Στο facebook πληροφορήθηκες τώρα: ο Πρωτέας είναι ο Λόκι και ο κόσμος μια φωτογραφία που οδηγεί στo «Cahiers du Cinéma»...
Πιτσιλάει το πρόσωπό μου λερώνει το γιλέκο, τις περισκελίδες, φτάνει ώς τη φούντα στο φάρεό μου, στη δυτική καμάρα τού νάρθηκα
Σάστισε. Πήγε να σηκωθεί, να καταλάβει τι του γίνεται, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε καβάλα στο άλογο ο φουστανελάς.
Κι όμως / με κομμένο λαιμό περνάω / κάθε μέρα έξω απ’ το σφαγείο / εγώ κι οι άλλες αντιλόπες
Τότε ένιωσε τη φωνή της ν' ανεβαίνει πάλι σαν φωτιά από το στομάχι της ως τον λάρυγγα και τα ψάρια έκλαιγαν κι έκλαιγαν
Πετάν κι οι σκαντζόχοιροι τη νύχτα αυτή. Κι αν δεν ονειρεύονταν οι άνθρωποι και δεν καλλωπίζονταν οι ιβίσκοι θα το βλεπαν κι αυτοί
