Οι λέξεις πιάνουν τόπο, μια θύελλα αγριεμένων ήχων υψώνεται γύρω της κυκλωτικά. Όλοι μοιάζουν με κουλουριασμένα φίδια
Έτσι ριγμένος τώρα μέσα στο λευκό του ολοκαίνουργιο κοστούμι, πανέτοιμος, βγαίνει ξανά απ' το σπίτι, πράγματι όχι μόνος.
Για κάποιες βρέθηκαν ποιητές ερωτευμένοι ή φιλεμένοι για το ακριβό κόσμημα ύμνους ή ελεγείες να πλέξουν.
Η γη θα έχει κάψει όλη την ενέργειά της και εμείς δεν θα ξέρουμε τί σημαίνει η λέξη Επανάσταση
Η μητέρα μου έλεγε πως η αισθητική του καθενός είναι η προσωπική του ηθική. Το ωραίο είναι πάντα το ζητούμενο, το ύψιστο αγαθό.
Παλιομοδίτικο το πανωφόρι μου τριμμένοι οι αγκώνες έτοιμες να ξεφτίσουν οι άκρες των μανικιών.
Οι μέρες δεν έχουν τρόπο να τις ανοίξεις / Έζησα τις μέρες κλειστές / Ποτέ δεν έμαθα τι είχαν από μέσα
Σπασμένα είδωλα πηγαινοέρχονται / Με κουράζουν με τις απαγγελίες πόνου / Θέλω να φύγω / Όμως στρατός φυλάει τα σύνορα κάτω
Το σώμα σου είχε αρχίζει να γεμίζει, να στρογγυλεύει σε πλήρη αντίστιξη με την συνήθεια του φθινοπώρου να πετάει, να απορρίπτει...
Πάντα γυρίζουν πίσω τα νερά. / Χύνονται αφροί χτυπώντας / το γκρι και το λευκό της άμμου, της προβλήτας.
Συχνά ξερίζωνε την καρδιά μου δίχως λύπη και παίζανε μπιλιάρδο με τον Χάιντ αυτός τον άφηνε από φόβο να κερδίζει.
Αγαπητοί μου / χρυσός ο αιώνας δε λέω / αλλά είδατε ποτέ το πρόσωπό σας / στον καθρέφτη;
