Ένας ηλεκτρικός σπινθήρας, μια στιγμιαία συνεργασία νευρώνων, μια μνήμη που επανήλθε και γέννησε κάτι αληθινό
Η κάμερα τον ακολουθεί / Κάμερα στο χέρι / Και πάει μια Εκδρομή / Στον Ουρανό
Μισή η τυρόπιτα. Μισή και η χαρά από την απόκτηση του πατρικού σπιτιού. Αυτό που με ενοχλούσε περισσότερο ήταν το τετελεσμένο
Ωδή σιωπηρή προς το αφόρητο
Απότομα άρχισες να τρέχεις με μεγάλες δρασκελιές και σκαρφάλωνες στα δέντρα, ένα προς ένα
Και, μαζί, και το ιδεώδες του υγιώς αμιλλάσθαι αφανίζεται πίσω από μια μαντινάδα
Μπροστά από τον ξυλουργικό πάγκο εργασίας, στέκεται ένα παιδί έντεκα χρόνων με χαλκοκόκκινα μακριά μαλλιά
... καθ' ὕπαρ εις τον άγνωστον παράγοντα Ψ
Σήκωσα με το ματωμένο χέρι σαν τρόπαιο τον γωβιό ψηλά
«Λέγομαι Σταυράκιος Γκασμάς» του κάνει, «και ήρθα να δηλώσω την Ανάσταση και την ξεκωλιά του Κόσμου»
Mέσα της να κρατάει ζωντανά τα έργα, το κορμί του / να τ᾽ αξιώνει, να φαίνονται στα μάτια της, στο βάδισμά της
Γι’ αυτό κι εδώ, σ’ ετούτον τον κόσμο από πέτρα, η γλώσσα είν’ η πέτρα...
