Με κινήσεις χορευτικές πλησίασε τη ντουλάπα, στάθηκε στις μύτες των ποδιών και με τα μπράτσα να πάλλονται ξεκλείδωσε την κλειδαριά
Εμένα δεν με λένε Πηνελόπη / Περνάω με κόκκινο τα φανάρια / όταν οι δρόμοι είναι άδειοι / κι οι διαγραμμίσεις της ασφάλτου θαμπές
Υποφέρω στο σώμα του νόμου μου, / σκύβω τον πετεινό λαιμό / και κράζω λόγια / στη μοναχική μου λακκούβα
Μόνο κάτι στείρες απαντήσεις / από κάτι λογοτεχνικά περιοδικά· / Οι άλλοι μου είπαν πως είναι ευυπόληπτα.
... Και άλλα ερωτήματα
Όμως πάντοτε σ’ έναν φόνο το παν δεν είναι ο τρόπος που γίνεται, αλλά η συγκάλυψή του
Τη νύχτα με τις γενναιόδωρες αγκαλιές / τα επιτυχημένα προφίλ σε ψηφιακούς τόπους / έτοιμες φράσεις και αναμασημένες συγκινήσεις
Θα είναι σα να αλλάζει η εποχή μπροστά στα μάτια μας, μου είπε στο τηλέφωνο καγχάζοντας. Ήταν άνοιξη σε αυτό το ημισφαίριο
Ζεμένη στο ετήσιο αλώνι του ήλιου / η ελεύθερη βούλησή τους / γαλάζια ημερήσια σβούρα / βορά του συμπαντικού διακόπτη
Όσο μεγαλώνω / Τα χημικά του χρόνου εμφανίζουν / Τις φωτογραφίες των καταναγκασμών μου
Σαν το σαλιγκαράκι / που με ακρίβεια ακροβατεί / στο γερμένο γρασίδι δίπλα μας
Ψωμί με λάβδανο και / η στοργή της σκιάς των δέντρων / χαρίζει τη σκέψη της εξέγερσης στους νεότερους
