Με συγχωρείτε που βρίσκομαι εδώ
Στην έκθεση «Αλέκος Φασιανός - Βαγγέλης Χρόνης. 30 χρόνια φιλίας. Ζωγραφική και ποίηση»
Δύο διηγήσεις
Κανένας δεν τον είχε πιέσει: μόνος του τη διάλεξε, μόνος του αποφάσισε για το στεφάνι και μόνος του πήρε το καράβι για τα ξένα
«Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη», σβουρίζει στο μυαλό η πρόταση ― πέντε καταραμένες λέξεις. Αύγουστος και εγώ βαδίζω στην ομίχλη
Παραμένει εκεί και περιμένει / έχοντας διώξει ενίοτε με σκληρότητα / όλους τους μνηστήρες
«Δεν έχεις ιδέα πόσα λάθη έχω κάνει στη ζωή μου», του ψιθυρίζει βραχνά
Κάποιοι λένε ότι άκουσαν έναν άντρα να φωνάζει «έχω την ζωή μέσα μου»
Τα μάτια του σαν του ελαφιού, τα σημαδεύει τ΄όπλο του κυνηγού
Πριν καλά καλά τη γνωρίσουν της γύρισαν την πλάτη. Οι μισές φοβήθηκαν μην ξεμυαλίσει τους άντρες τους κι οι άλλες τα παιδιά τους
Η μέλισσα εξακολουθούσε να βρίσκεται στην ίδια θέση. Άρχισε να της μιλά σιγανά στη γλώσσα της
Ανάμεσα σε ένα τέρας και σε έναν ήρωα, / γυναίκα είναι εκείνη που ξέρει να κρατά τη θέση της
