Διότι, πράγματι, είναι πολύ τρομακτικό πράγμα (και πηγή ουκ ολίγων φρικαλεοτήτων) η ακόρεστη επιθυμία του ανθρώπου να τον αγαπούν
Αυτοί εδώ οι τύποι δεν ήρθαν να χαϊδέψουν αυτιά ή να πουν στους ανθρώπους πως τα έχουν όλα καλώς καμωμένα
Ξεκίνησα την ιστορία από το τέλος, εφόσον έτσι διάλεξε ο σκηνοθέτης για να σπάει τις μονότονες γραμμικές ζωές μας.
Πωλέτ, εσύ δεν τον ειδοποίησες πως αναζητείται από την αστυνομία για ανάμιξη στην απόπειρα δολοφονίας του Τρότσκι;
Ο έρωτας, σαγηνευτικός μέχρι θανάτου, μπλέκει στα πλοκάμια του τον καθημερινό ανίδεο άνθρωπο, έρμαιο του ασυνειδήτου του
Nα είστε σίγουροι πως αν κάποιες ταινίες είχαν τη δυνατότητα να απειλήσουν πραγματικά το «σύστημα», δεν θα γυρίζονταν ποτέ!
Ο Γαβράς ακούμπησε μια ασφαλισμένη χειροβομβίδα στο σαλόνι μας και μας άφησε να πράξουμε κατά βούληση.
Όχι ο ρόλος, μα ο ίδιος ο Αυλωνίτης, φέρει το φωτοστέφανο μιας βαθιάς και μ’ άλλους τρόπους άρρητης, εθνικής αυτοσυναίσθησης
Βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο είναι νιτσεϊκή η ταινία του Σκορσέζε, μ’ έναν σαρδόνιο και κριτικό τρόπο, πολύπλοκο και σύνθετο
Για το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΡΡΑ «Η γεύση του σινεμά»
Δύο ζωγράφοι σκέφτονται ότι μια αθώα λαθροχειρία δεν βλάπτει κανέναν αντιθέτως τους βοηθάει να φτιάξουν ακόμα καλύτερα τη ζωή τους
«Απραγματοποίητα σχέδια σεναρίων» Μια ιδέα του Βιμ Βέντερς
