στο «Μπαρόκ» της Αμάντας Μιχαλοπούλου
Για τα «Καπνισμένα ερείπια» του Βασίλη Κουνέλη
Για τον «Ιούδα» του Άμος Οζ
Για το «Λεωφορείο» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
Για τις «Αντιστίξεις – Τα τρία βιβλία» του Γιάννη Ευσταθιάδη
Για τη «Γενική θεωρία της λήθης» του Ζοζέ Αγκουαλούζα
Το μυθιστόρημα αυτό, αν και κατά κάποιον τρόπο είναι κλώνος ένα παλαιότερου έργου άλλου δημιουργού, διαθέτει τις γνωστές τεχνικές
Ζήτησα επιτακτικά από τους διοργανωτές της αποψινής εκδήλωσης να μη σας παραπλανήσουν και σας καλέσουν να μ’ ακούσετε να ομιλώ
Ηρώ Νικοπούλου, «Το πριν και το μετά την παύλα», Γαβριηλίδης, 2018
Ο Κώτσιας γράφει με τρόπο απλό. Η δομή του έργου του είναι κλασική. Ο αφηγητής είναι και παντογνώστης και τη διάθεση έχει να [...]
Εκεί που αποτυγχάνει ο Γούντι Άλλεν, ο Μοδινός τα καταφέρνει με τον ίδιο ανάλαφρο τρόπο που γυρίζει τις ταινίες του ο προηγούμενος
Τα λόγια του Μπρετόν, από το πρώτο Μανιφέστο του υπερρεαλισμού –...la voix surréaliste celle qui continue à prêcher à la veille...
