(Νι­γρί­τα Σερ­ρών 1932-Αθή­να 2014) Η οι­κο­γέ­νεια τους, με κα­ταγωγή από τη Σά­μο, ε­γκαταστάθηκε το 1939 στην Αθή­να. Ο ΒΛ σπού­δα­σε στη Νο­μι­κή σχο­λή του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών και ερ­γά­στη­κε ως δι­κη­γό­ρος και ως νο­μι­κός σύμ­βου­λος του Δή­μου Αθη­ναί­ων. Συ­νερ­γά­στη­κε με τα πε­ριο­δι­κά Η εφη­με­ρί­δα των ποι­η­τών, Κρι­τι­κή (Θεσ­σα­λο­νί­κης), Επι­θε­ώ­ρη­ση Τέ­χνης. Με­τεί­χε στην εκ­δο­τι­κή ομά­δα του πε­ριο­δι­κού Μαρ­τυ­ρί­ες και από το 1973 ήταν μέ­λος της εκ­δο­τι­κής συ­ντρο­φιάς του πε­ριο­δι­κού Ση­μειώ­σεις, όπου δη­μο­σιεύ­τη­καν τα πε­ρισ­σό­τε­ρα ποι­ή­μα­τα και δο­κίμια του. Το 1997 τι­μή­θη­κε με το Κρα­τι­κό Βρα­βείο Ποί­η­σης για το έρ­γο του Εν γη αλ­μυ­ρά. Αδελ­φοί του ήταν ο κρι­τι­κός Μα­νό­λης Λα­μπρί­δης και ο ποι­η­τής Αν­δρέ­ας Λε­ο­ντά­ρης· σύ­ζυ­γός του η ποι­ή­τρια Ζέ­φη Δα­ρά­κη και γιος τους ο σκη­νο­θέ­της Γιάν­νης Λε­ο­ντά­ρης. Ποι­η­τι­κές συλ­λο­γές: Γε­νι­κή Αί­σθη­ση (1954), Ορ­θο­στα­σία (1957), Η ομί­χλη του με­ση­με­ριού (1959), Ανα­σύν­δε­ση (1962), Ψυ­χο­στα­σία (1972), Μό­νον διά της λύ­πης (1976), Ψυ­χο­στα­σία (συ­γκε­ντρω­τι­κή έκ­δο­ση 1949-1976) (1983), Εκ πε­ρά­των (1986), Εν γη αλ­μυ­ρά (1996), Έως (2003). Δο­κί­μια: Η ποί­η­ση της ήτ­τας (1983)· Κα­βάφης ο έγκλει­στος (1983, συ­μπλη­ρω­μέ­νη έκ­δο­ση 1997), Δο­κί­μια για την ποί­η­ση (1985), Γρα­φή και βι­βλίο (1990), Κεί­με­να για την ποί­η­ση (2001).