(Νιγρίτα Σερρών 1932-Αθήνα 2014) Η οικογένεια τους, με καταγωγή από τη Σάμο, εγκαταστάθηκε το 1939 στην Αθήνα. Ο ΒΛ σπούδασε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως δικηγόρος και ως νομικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Η εφημερίδα των ποιητών, Κριτική (Θεσσαλονίκης), Επιθεώρηση Τέχνης. Μετείχε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού Μαρτυρίες και από το 1973 ήταν μέλος της εκδοτικής συντροφιάς του περιοδικού Σημειώσεις, όπου δημοσιεύτηκαν τα περισσότερα ποιήματα και δοκίμια του. Το 1997 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του Εν γη αλμυρά. Αδελφοί του ήταν ο κριτικός Μανόλης Λαμπρίδης και ο ποιητής Ανδρέας Λεοντάρης· σύζυγός του η ποιήτρια Ζέφη Δαράκη και γιος τους ο σκηνοθέτης Γιάννης Λεοντάρης. Ποιητικές συλλογές: Γενική Αίσθηση (1954), Ορθοστασία (1957), Η ομίχλη του μεσημεριού (1959), Ανασύνδεση (1962), Ψυχοστασία (1972), Μόνον διά της λύπης (1976), Ψυχοστασία (συγκεντρωτική έκδοση 1949-1976) (1983), Εκ περάτων (1986), Εν γη αλμυρά (1996), Έως (2003). Δοκίμια: Η ποίηση της ήττας (1983)· Καβάφης ο έγκλειστος (1983, συμπληρωμένη έκδοση 1997), Δοκίμια για την ποίηση (1985), Γραφή και βιβλίο (1990), Κείμενα για την ποίηση (2001).
