«Λάκη ξύπνα!», φώναξε ξαφνικά μέσα στη νύχτα. «Τι έγινε;» είπα, «είδες κάποιον εφιάλτη;». «Όχι!», είπε, «μας παρακολουθούν!». «Ποιοι;» είπα. «Όλοι τους», είπε. «Ποιοι όλοι;» είπα. «Οι πράκτορες της Silicon Valley», είπε. «Η ελευθερία μας απειλείται!». «Δεν το είχα αντιληφθεί», είπα. «Γιατί τους αποκαλείς ‘πράκτορες’;». «Επειδή εργάζονται για την κυβέρνηση», είπε. «Αλήθεια;» είπα. «Έχεις αναρωτηθεί πως το FBI εντόπισε και συνέλαβε τους ανθρώπους που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο;» «Για να πω τη μαύρη αλήθεια, όχι», είπα. «Επειδή άφησαν παντού ψηφιακά αποτυπώματα», είπε. «Ψηφιακά;» είπα. «Έχεις προσέξει τις κάμερες που είναι τοποθετημένες στους αυτοκινητόδρομους;», είπε. «Θα σε απογοητεύσω, αλλά όχι», είπα. «Ξέρεις γιατί είναι εκεί;», είπε. «Πες μου», είπα. «Επειδή μπορούν να βλέπουν και να φωτογραφίζουν τις πινακίδες κυκλοφορίας των αυτοκινήτων», είπε. «Και γιατί είναι κακό αυτό;» είπα. «Όταν κάποιος απρόσεκτος οδηγός σκοτώνει έναν περαστικό και μετά εξαφανίζεται δεν θέλουμε να τον συλλάβουμε;» «Άσε με να συνεχίσω», είπε. «Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά». «Και πότε είναι;» είπα, καθώς ανασηκώθηκα στο κρεβάτι. «Με τις κάμερες αυτές τη μέρα εκείνη η αστυνομία βρήκε ποιοι κατευθύνονταν προς την Ουάσιγκτον», είπε. «Ωραία και λοιπόν;» είπα. «Η συνέχεια είναι πιο τρομακτική», είπε. «Δεν φοβάμαι να την ακούσω», είπα. «Η Google εντόπισε τα κινητά τους μέσω GPS δορυφόρων και WiFi σημάτων. Το Facebook, το Twitter και το TikTok κατέγραψαν τα βίντεο που ανέβασαν και οι πολυεθνικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών, At&T, Verizon και T-Mobile το σημείο που βρίσκονταν και τα μεταδεδομένα τους. Η κυβέρνηση εκδίδοντας εντάλματα έρευνας τα κατάσχεσε. Χρησιμοποιώντας έπειτα τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου, τους ταύτισε με τα προφίλ της YELP. Η Apple κοινοποίησε τις πληροφορίες του λογαριασμού τους που βρίσκονταν στο iCloud, όπως διευθύνσεις κατοικίας και πληροφορίες σύνδεσης, και η Cellebrite ξεκλείδωσε και αντέγραψε τα περιεχόμενα των κινητών τους». «Όλγα πως τα ξέρεις όλα αυτά; Μένω άναυδος», είπα. «Ξεχνάς που σπούδασα και τι», είπα. «Όχι βέβαια, αλλά με ξυπνάς 3 το πρωί για να μου πεις όλα αυτά; Δεν μπορούσες να περιμένεις ως το πρωί;» είπα. «Το πρωί θα ’ναι ήδη πολύ αργά. Κατέστρεψα πριν λίγο τα κινητά και τους υπολογιστές μας». «Τι έκανες λέει;». «Λάκη θέλεις να ζούμε σε καθεστώς επιτήρησης;» είπε. «Αυτό είναι το πρόσωπο του νέου ολοκληρωτισμού». «Και τι προτείνεις να κάνουμε από εδώ και πέρα, να επικοινωνούμε με σήματα καπνού;» είπα. «Το απόγευμα έχω μάθημα με τους φοιτητές μου μέσω Zoom». «Είσαι τρελός;», είπε. «Με το Zoom μπαίνουν μέσα στα σπίτια μας». «Ομολογώ ότι μ’ έχεις μπερδέψει». «Από εδώ και πέρα όλα θα πάνε καλά. Για αρχή σου πήρα δώρο ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσεις οπωσδήποτε, για ν’ ανοίξεις επιτέλους τα μάτια σου», είπε. «Μα ανοιχτά τα έχω» είπα. «Οι ώρες είναι κρίσιμες. Άσε τα αστεία. Θα διαβάσεις σήμερα κιόλας τo The Age of Surveillance Capitalism». «Μα δεν ξέρω αγγλικά», είπα. «Ακριβώς! Τώρα που θα ’χεις άπλετο χρόνο και δεν θα τον σπαταλάς κάνοντας ανούσιες αναρτήσεις και αγγλικά θα μάθεις και πως ν’ ανάβεις φωτιά στην ταράτσα», είπε. «Από τη Silicon Valley πίσω στη Άγρια Δύση λοιπόν», είπα. «Πάντα εύρισκα το χιούμορ σου εξαιρετικό», είπε. «Είχα αδυναμία στον Λούκυ Λουκ από μικρός», είπα. «Ποιος είναι αυτός;» είπε. «Ο φτωχός και μόνος καουμπόι που πυροβολεί πιο γρήγορα απ’ τη σκιά του», είπα. «Στη συνθήκη που βρισκόμαστε χρειάζεται να είμαστε διαρκώς σε επιφυλακή. Είναι χρήσιμο να ξέρει κάποιος καλό σημάδι», είπε. «Θα γίνω ο Λούκυ Λουκ της νέας εποχής», είπα. «Θα εξολοθρεύσω όλους τους Ντάλτον που μας απειλούν». «Γίνε ό,τι θέλεις», είπε, «φτάνει να μη ξαναπιάσεις ηλεκτρονική συσκευή στα χέρια σου». «Μπορώ να σε φωνάζω Ντόλυ;» είπα.