Απανωτά έπεφταν
Τα νιάτα της βροχή
'Εσταζαν στα μαλλιά της
Μικρά χρυσά νομίσματα

Τα χρόνια της φύγανε
δεν θα αργήσουν
επιστρέφουν στο άγνωστο
στο τέλος ξεχαστήκανε εκεί
στην άκρη παρακάτω

Η Κατερίνα
κάθισε κατάχαμα
και πήρε
το δισάκι της στον ώμο
χωρίς δρόμο