Κάθε μήνα σας προτείνουμε έναν τρόπο
για να διασχίσετε 90 δευτερόλεπτα της κυριακάτικης ζωής σας. 
Τι ψυχή έχουν;

Κάθε στιγμή της ζωής μας διαρκεί τρία δευτερόλεπτα. Και καμιά από αυτές τις στιγμές δεν είναι για πέταμα. Ούτε όταν τρως κουλουράκια.

Έχεις σκεφτεί ποτέ σου πόσο διαρκεί μια στιγμή της ζωής μας; Αν όχι, το σκέφτηκαν για λογαριασμό σου οι καλοί επιστήμονες. Και προσπάθησαν να την χρονομετρήσουν εργαστηριακά. Και τα κατάφεραν. Λοιπόν, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως κάθε στιγμή της ζωής μας διαρκεί τρία ολόκληρα δευτερόλεπτα. Δηλαδή, όταν βρισκόμαστε μέσα σε μια κατάσταση, σε μια δράση, σε μια εμπειρία ή σε μια σκέψη, το συνειδητό μέρος του μυαλού μας τη χωρίζει σε φετούλες των τριών δευτερολέπτων. Αυτός είναι ο τρόπος του για να απορροφά το μυαλό το παρόν μας.
Επανάληψη για εμπέδωση: το  μυαλό μας ανατροφοδοτείται με τα δεδομένα της ζωής μας ανά τρία δευτερόλεπτα. Η αλληλουχία αυτών των επιμέρους στιγμών μάς δίνει την αίσθηση της συνέχειας και της συνοχής της ζωής μας. Όταν ένα ερέθισμα (ένας ήχος, μια κουβέντα, μια σφαλιάρα) διαρκεί περισσότερο από τρία δευτερόλεπτα, τότε, το συνειδητό μας δεν μπορεί να το συγκρατήσει ως σύνολο, κι έτσι, το τεμαχίζει σε μεριδούλες των τριών δευτερολέπτων, ώστε να το καταπιεί πιο εύκολα. Έτσι, παρατηρήθηκε πως στην κοινή καθημερινή ομιλία μας, κάθε τρία δευτερόλεπτα κάνουμε αθέλητες παύσεις διαρκείας χιλιοστών του δευτερολέπτου, οι οποίες διακόπτουν τη ροή του λόγου μας, ώστε το μυαλό μας να προλάβει να προγραμματίσει το επόμενο στάδιο της σκέψης μας και της εκφοράς της διά του λόγου. Μα και η τέχνη την ίδια τεχνική εφαρμόζει για να μπορεί να συντονίζεται με τον ανθρώπινο δέκτη. Αποδείχτηκε πως η διάρκεια των μουσικών θεμάτων του Μότσαρτ είναι δύο έως τρία δευτερόλεπτα το καθένα. Ακόμη, τα ελληνικά και τα λατινικά εξάμετρα χωρίζονται από μια ισχυρή τομή σε δυο ημιστίχια των τριών δευτερολέπτων το καθένα, ενώ η ίδια χρονική ενότητα συναντάται στην αγγλική, τη γαλλική, την ιαπωνική και την κινεζική μετρική ποίηση. Γίναμε σαφείς; Καταλάβαμε όλοι τι μοναδική ψιλοβελονιά είναι η κάθε στιγμή μας; Και πόσο σκληρά μοχθεί η σωματοκατασκευή μας για μας την προσφέρει;

Απευθύνσου βαθιά στον κρανιοεγκεφαλικό σου χυλό και ζήτησέ του να σε συγχωρέσει. Για όλες εκείνες τις στιγμές που τις πέρασες στο ντούκου. Το ματωμένο νύχι του περιπτερά όταν άπλωσε το χέρι του για να σου δώσει τα ρέστα, το αγνόησες. Δίπλα σου στο ασανσέρ δυο μάτια που εκπέμπουν πένθος πρωί και πρωί,  τα αποσιώπησες. Ένα σκυλί στο πάρκο κουμπωμένο μες στη σκιά του με βλέμμα κατακίτρινο, το προσπέρασες. Το μυαλό σου στη διαπασών τέσσερις η ώρα το πρωί να απευθύνεται σε κάτι σκιές,  το έβγαλες από την πρίζα. Τι άλλο προορίζεις για τον σκουπιδώνα των στιγμών σου; Νομίζεις ότι υπάρχουν στιγμές για πέταμα;
Κλείσε τα μάτια σου για τρία δευτερόλεπτα και ζήσε συνειδητά αυτήν τη στιγμή της ζωής σου. Δεν πρόκειται να σου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να την ξαναζήσεις.
Τέλος χρόνου.

Τρέχα μια μεγάλη τρεχάλα μέχρι τη βιβλιοθήκη σου και πάρε τον πρώτο τόμο από το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ. Αυτό είναι το βιβλίο που ταιριάζει για την περίσταση. Ξαναδιάβασε τη σκηνή με τα μαντλέν, εκείνα τα βουτήματα που διαστέλλουν τη διάρκεια της παροντικής στιγμής του ήρωα, αφού ασχολήθηκε εντατικά μαζί τους επί τρία δευτερόλεπτα, νιώθοντας για τα καλά τη γεύση τους στον ουρανίσκο του. Για μια στιγμή.