Όταν το σώμα

πονούσε
αφαιρούσε κι άλλον έναν σπόνδυλο
θυσία στον θείο Λόγο

Τα μεινεμένα στο γουδί έσπαζε κόκαλα
ασβέστιο κιμωλία
ζωγράφιζε στον μαυροπίνακα της νύχτας

Από το σώμα χώμα
έπλαθε μαλακό ζυμάρι πρόσφορο
λέξεις στην κυρά Ποίηση

Παραδείσιο πουλί εξωτικό
έβγαζε απ’ το στήθος κι άλλο ένα πούπουλο
το βουτούσε στα κορακίσια της μαλλιά
μελάνι

Ύφαινε μεταξωτή κλωστή απ’ το στόμα
άπλωνε πέπλο ποίημα

Ρουφούσε το μεδούλι της ζωής
ακροπατούσε στην αρθρόποδη σιωπή
ίδρωνε λέξεις έγραφε με όλη της την ύπαρξη

για όσο το σώμα