Είμαι η Ισαβέλλα βρίσκομαι στην κρεβατοκάμαρα, και κρυφοκοιτάζω πίσω από την δαντελένια κουρτίνα τον κήπο.Δεν ξέρω γιατί το κάνω, δεν υπάρχει κανείς ούτε στο σπίτι ούτε στον κήπο.

Η αλήθεια είναι ότι στο υπνοδωμάτιο μου, επικρατεί πάντα μια παράξενη ύποπτη ησυχία. Θαρρείς τα μάτια και τα αυτιά των εραστών που πέρασαν από εδώ, έμειναν βαλσαμωμένα και γαντζωμένα για πάντα μες στις κουρτίνες να παρακολουθούν τις κινήσεις μου.

Δεν κατάφερε να με κερδίσει κανείς τους, και αυτό δεν μου το συγχωρέσανε ποτέ.

Όταν ήμουν πιο νέα μου άρεσε να αισθάνομαι την κρυφή παρουσία τους, τον άηχο πόνο τους, τα θλιμμένα μάτια τους καθώς κυλιόμουν μ' έναν νέο άντρα στο τεράστιο κρεβάτι μου.

Ούρλιαζα από ηδονή και τιμωρούσα στην εύθραυστη σιωπή τα αρρωστημένα πνεύματα των παλιών εραστών.

Τώρα δεν μ' ευχαριστεί αυτό το παιχνίδι ίσως γιατί οι μόνες κραυγές που ακούγονται πλέον είναι της μοναξιάς μου.

Είμαι η Ισαβέλλα και έχω γίνει ένα με τα σιωπηλά μου φαντάσματα.